Sinds dit seizoen is de competitie-opzet flink gewijzigd, de KNSB en NHSB competities zijn nu niet meer aan elkaar verbonden, zodat spelers ook in beide competities kunnen spelen. Dus is er een 1e team KNSB en een 1e team NHSB. Los daarvan heeft de NHSB ook nog eens een onafhankelijke viertallencompetitie en door een misverstand stond ook daar een 1e Santpoorts viertal ingedeeld.
En dan hebben we het niet eens over de KNSB én NHSB bekercompetitie …..
Maar goed, te elder ure de competitieleider vertellen dat we pas afgelopen weekend zagen dat we met een team ingedeeld stonden was geen optie. Een kort overleg afgelopen dinsdag liet blijken dat we overtuigd waren dat we vast 5x een viertal op de been konden brengen, en de hobbyruimte in het Polderhuis was beschikbaar. En dus konden Rob, Louis, Leo en Ton afgelopen vrijdag het viertal van het Spaarne ontvangen.
Als eerste was tegen half 11 Louis klaar. Dat was een half uur en 35 zetten later dan we verwacht hadden. Want de meesten van ons zouden na Dame verlies de koning omleggen. Zo niet Louis, hij bleef met weinig materiaal proberen om de zwarte Dame niet binnen te laten dringen. En toen dat niet meer voorkomen kon worden, liet hij zijn Koning naar een steeds betere positie opjagen. Zwart pakte op gegeven moment een pionnetje te veel en Louis zag direct dat hij zwarts Dame-verlies kon forceren.
46. d4 dus.
Het resterende eindspel wist Louis uiteindelijk te winnen. 1-0
Leo had vanaf het begin al gebrek aan ruimte. De ver opgerukte witte pionnen zorgen ervoor dat hij zijn stukken slecht kon ontwikkelen. Dit leidde uiteindelijk tot pion verlies, wat daarna van kwaad tot erger ging. Een regelmatige overwinning van de witspeler voor zover ik kon zien, zonder blunders aan een van beide kanten. 1-1
Rob viel in voor Gijsbert op bord 1. Werd welhaast gedwongen om zijn aandacht te verdelen tussen zijn eigen partij en de wonderlijke gebeurtenissen op het bord van Louis naast hem. Materieel bleef de partij in evenwicht, waarbij tegenstander Bert het nadeel van een dubbelpion had, maar het voordeel van het loperpaar. In het eindspel blunderde Rob een pion weg, zag Bert mat in 1 over het hoofd, en bleek dat niet alle Toren eindspelen remise zijn. Rob won. 2-1
Zelf speelde ik met wit op bord vier tegen een speler die thuisgekomen bijna 500 ratingpunten minder dan ikzelf bleek te hebben. Dat is me met mijn nog geen 1400 nog niet eerder overkomen tegen een niet-jeugd speler. Achter het bord was dat verschil niet heel duidelijk merkbaar. Goed, ik wist een dubbelpion te creëren, en deze later te winnen. En later bezorgde ik zwart wederom een dubbelpion in een poging om hetzelfde nog eens te doen, maar hierbij kwam ik zelfs 1 zet iets minder te staan. Mijn tegenstander bleef dreigingen op het bord leggen, waardoor ik secuur moest blijven spelen, maar ik hield wel het makkelijkste spel en kon hem steeds verder terug dringen. Ook hier was het einde wonderlijk, toen het mat inmiddels onvermijdelijk was, werd zwart opgehaald door de door hem bestelde taxichauffeur, zodat hij de speelzaal moest verlaten nog voordat hij kon opgeven.
Kortom 3-1 winst maar dat net zo goed andersom kunnen (moeten?) zijn