Afgelopen zaterdag
vertrokken we naar Amersfoort om tegen Amersfoort 1 te spelen. Een team dat in
de gehele breedte sterk is met een gemiddelde rating van 2121 tegenover
Santpoort met 2088. Enfin, we waren dus gewaarschuwd.
In een mooie speelzaal begonnen we stipt om 13.00 uur. Na ruim een uur spelen
begonnen de eerste donkere wolken op te doemen. Heel slecht weer bij de standen
van Hans en Daan, tijdsachterstand bij Harmen, Martijn en mijzelf. Waar zou dit
naar toe gaan?
Bij Hans ging het van kwaad tot erger: lang nadenken in
een stand die hij niet beheerste is natuurlijk een veeg teken. Dan mag je nog
hopen op een gunst van de (weer)goden maar de donder kwam (Pc4:!) dat het begin
van het einde inluidde. Hans kon geen tegenstand meer bieden en mocht in alle
rust het restaurant gaan uitkiezen waar hij vervolgens zelf niet bij aanwezig
zou zijn (1-0). Maar er waren nog meer donkere wolken verzameld bij de onderste
twee borden.
Rob had een fata morgana in een voor hem bekende stand.
Meende dat hij een pion op d4 kon winnen die echter op wel drie manieren gedekt
kon worden. Dat helpt natuurlijk niet om een goede partij te spelen. Het was nu
zwart die een pion won en later nog één en Rob -hoewel nog lang volgehouden-
moest uiteindelijk de ongelijke strijd opgeven (2-0). Ik schrijf het in deze
volgorde omdat het punt van de tegenstander geen moment in gevaar is geweest.
Menno kwam goed uit de opening en op het moment dat hij dacht dat hij
iets had, vergiste hij zich vreselijk. Trapte in een val die zijn stand
onherstelbaar verzwakte waardoor hij gedwongen was ook snel op te geven. (3-0).
Dat was heel zuur, niet zo zeer voor Santpoort als team maar voor hem
persoonlijk.
Soms komt er na regen zonneschijn, zo nu ook.
Daan had op een
onnavolgbare wijze de opening mishandeld. Zette alle stukken volkomen verkeerd
neer waardoor zijn tegenstander met speels gemak winnend voordeel creëerde. Maar
Daan had geen zin om lijdzaam toe te zien hoe zijn verloren stand in een nul
zou worden omgezet. Daar was inderdaad niet heel veel meer voor nodig. Maar ik
verdenk Daan ervan dat hij geen natuurkunde maar psychologie studeert. Hij liet
zien dat er twee type schakers zijn: de intuïtieven en de harde rekenaars. Zijn
tegenstander was duidelijk van de eerste categorie. Maar toen Daan het spelbeeld wijzigde door in verloren stand
ook nog een kwal er tegen aan te gooien werd er rekenkracht van de tegenstander
vereist. Maar de tegenstander bleef intuitief spelen. Die verzuimde eerst de
kwaliteit terug te geven, speelde …Tfd8? En daarna de blunder …f6? Waarna de
bom Pg6!: insloeg. Daan in zijn nopjes en maar rekenen en trucjes erin brengen.
Tot mat aan toe. Een heel fraai tweede bedrijf na een wanstaltige opening. Het kan
verkeren (3-1).
Ikzelf mocht tegen Jeroen Schuil waar ik al meerdere malen de degens mee
had gekruist. Jeroen speelde origineel en zeker niet verkeerd. Maar zijn …f5?! was
niet optimaal en vanaf dat moment beginnen de zwarte stukken ‘losjes’ te komen
te staan. Ik richtte al mijn stukken op de zwakke e-pion op e5 en met Tb5! moest
zwart één zet vinden om in de partij te blijven. Die vond hij niet waarna de
zwarte stand snel instortte (3-2).
Martijn nam de tijd in de opening en moet ergens gedacht hebben: “Hoe
was het ook al weer?” Hij moest het antwoord schuldig blijven en bedacht
zijn ‘eigen theorie (…Lb4) achter het bord. Wat gewoon een goede zet was.
Martijn kreeg voordeel, dat steeds verder werd uitgebouwd. Toen wit zijn
stukken tot slot verkeerd neerzette op de Koningsvleugel won Martijn een stuk
en daarmee de partij (3-3).
Bas speelde tegen Thea Lanchava. Ik begreep er weinig van toen ik
langsliep en toen Bas de partij toonde werd het me niet veel duidelijker. Ik
zag geen patronen maar wel allemaal stukken die ergens op een kluitje stonden zoals
we dat van jeugdvoetballers kennen. Waarschijnlijk was dat ook een hele
rommelige fase. Bas had met e6!? een pion geofferd, kreeg daarvoor compensatie
maar niet meer dan dat. Hij offerde er zelfs een tweede bij op b2 en dan weet
je dat bij elke zet de balans kan doorslaan. In dit geval was het de
zwartspeelster die de fout in ging. Bas won een kwaliteit, verzuimde nog ergens
iets sneller te winnen maar de winst kwam niet meer in gevaar en won verdiend.
Hij blijkt toch zeer handig te zijn in dit soort onoverzichtelijke standen.
Tijdens de partij had zijn tegenstandster remise geclaimd wegens 3x dezelfde
stand. Dat bleek een misvatting want Bas was weliswaar 3x op een zelfde veld
met zijn dame schaak wezen geven maar had ondertussen pionnen op c3 en e5 gesnoept
zodat de claim niet gerechtvaardigd was (3-4).
En dan Harmen: was hij vorige keer als eerste klaar, nu mocht hij als
laatste speler de boel ophouden. En spannend werd het! In een bekend gambiet wist
hij het niet meer precies, snoepte een pion en meende zich …Pe7 te kunnen permitteren. Opnieuw kwamen er donkere
wolken boven een Santpoort bord. De witspeler offerde een vol stuk op f6 en Harmen
gaf toe bij de Indonesiër dat hij daar geen goede zet meer zag. Uit pure armoede
offerde hij met …Lg4 een vol stuk terug om nog te kunnen blijven staan en tijd
te kopen maar dat had niet mogen baten. Waar wit het precies verkeerd heeft
gedaan weet ik niet maar ik geloof Harmen direct toen hij stelde dat hij in die
fase verloren stond. Maar gelukkig voor hem, miste zijn tegenstander de winst,
en kon Harmen weliswaar in tijdnood zijn stand consolideren. De technische was
nog even lastig maar even later kon Harmen het (benauwde) punt bijschrijven en
bracht dat de eindstand op 3-5.
Peter de Roode