Volendam was onze eerste tegenstander dit seizoen. We werden gastvrij ontvangen in een enorm pop- annex wijkcentrum waar een prima en rustig zaaltje beschikbaar was om onze wedstrijd te spelen. We waren vol vertrouwen. Ons team is immers versterkt met Martijn die op dit moment niet op zaterdag kan spelen en ook de jeugdspelers in ons team worden steeds sterker. Santpoort 2 heeft de hoogste teamrating sinds jaren dus we hebben de ambitie om in ieder geval te gaan strijden voor promotie.
We begonnen goed aan de wedstrijd. Toen ik na zo'n half uurtje langs de borden liep stond iedereen heel behoorlijk, Rob de Roode stond volgens mij toen al heel goed met zwart, en ook Jan Burggraaf had alle openingsproblemen al opgelost. Omdat hij met zwart speelde besloot Jan om zijn tegenstander remise aan te bieden. Deze dacht daar lang over na maar koos toen eieren voor zijn geld. Daarmee hadden we na zo'n 40 minuten ons eerste halfje op twee te pakken.
Daarna ging het even snel. Brian speelde een prachtige partij. Hij kreeg een pion op de zevende rij (met een bord vol stukken) en zorgde dat zijn tegenstander geen vin meer kon verroeren. Het punt was een kwestie van tijd.
Deze overwinning werd gevolgd door een overwinning van Richard die met simpele zetten de zwarte stelling steeds verder verbeterde. Het vinden van zetten kostte zijn tegenstander zeeën van tijd en uiteindelijk won Richard zonder moeite.
Zelf won ik mijn partij ook soepel. Toen mij tegenstander in de opening naliet om d5 te spelen, kreeg hij de kans niet meer in de partij en uiteindelijk won ik vrij makkelijk.
Dat betekende 3,5 – 0,5 en het werd tijd om de balans op te maken.
Rob had verschrikkelijk goed gestaan maar er ging iets mis in het middenspel dus het verwachte punt kon ook een halfje of een nul worden. Dave had veel meer tijd dan zijn tegenstander maar er waren veel zwaktes in zijn stelling. Stefan stond naar eigen zeggen minder en door Martijn was er tot mijn grote verbazing een kwaliteit en een pion ingeleverd. Zelf zag ik de compensatie niet maar Martijn is taai en ik hoopte dat hij toch van niets, iets zou weten te maken.
Uiteindelijk verloor Rob na een aantal minder gelukkige zetten en ook Dave kon de zwaktes in zijn stelling niet het hoofd bieden. Daarna liep het ook verkeerd af bij Stefan dus ineens was het 3,5 – 3,5 en waren we afhankelijk van Martijn.
Martijn had zijn verloren stelling weten om te toveren naar een toreneindspel met een pion meer maar er zat niet meer dan een half punt in. Dat betekende een 4-4 gelijk spel. Minder dan we verwacht hadden maar we moeten tevreden zijn want het leek er toch op dat we niet meer dan de lege dop zouden krijgen.