De wedstrijd vertoonde grote overeenkomsten met het gelijke spel in de vorige ronde tegen Zukertort. Santpoort kwam daarbij met 4-1 voor en toen was de koek op: 4-4. Nu kwamen we voor te staan met
3,5 -0,5 maar meer dan 4-4 kwamen we niet. Het venijn zat hem deze keer in onze staart.
We kwamen snel voor met 3-0 en op die overwinningen viel niets af te dingen. Ilias liep over zijn tegenstander heen. Deze speelde een scherpe opbouw met wit, maar kwam er achter dat hij geen idee had hoe die dat moest aanpakken. Wit moet het spel maken, kon dat niet, verloor een kwaliteit en daarmee de partij (0-1).
Wim stond na een zet of vijftien overwegend met zwart. Al zijn stukken stonden goed terwijl wit geen enkele coördinatie met zijn stukken had. Een dreigende batterij van de dame op d6 en een Loper op b8 in combinatie met kwaliteitsoffers op f3, dwongen wit tot de handrem er op te zetten. Wim pakte de zaak tactisch aan en wist de stand in zijn voordeel te beslechten (0-2).
Daan heeft de smaak te pakken! De overwinning uit de vorige ronde smaakte hem blijkbaar goed. Hij rolde zijn – nog jeugdigere? – tegenstander razendsnel op in een populaire variant. Tot zover ik kon overzien, kende wit zijn lesje onvoldoende en bleek daardoor de zwarte aanval te sterk. Een leuk mat op b2 was het gevolg (0-3).
Drie zwart overwinningen waar niets aan af te dingen viel, bleken onze laatste wapenfeiten. De rest was kommer en kwel. Met name in de staart vielen de klappen.
Piet was nog bezig met de openingsopbouw toen een vreselijke blunder hem ontglipte. Die kostte hem een volle pion maar ook nog met een stand die geen enkel perspectief op ook maar iets bood. Maar gelukkig voor Piet heeft hij IM voor zijn naam staan met een bak met ratingpunten waar zijn tegenstander van gedacht moet hebben: dat levert flink wat rating op. Hij bood remise aan! Daar kwam Piet weg met een blauw oog maar het balen was er niet minder om (0,5 – 3,5)
Bas kreeg een scherpe Siciliaan doch relatief onbekende variant voorgeschoteld. Hij kende de finesses niet maar gelukkig gold dat evenzeer voor zijn tegenstander die van het aarzelende witte spel niet direct wist te profiteren. De stelling die ik in het middenspel zag , met wijderzijdse rokades en een wit Loperpaar versus twee paarden voor zwart, vond ik kansrijker voor zwart. Blijkbaar klopte dat ook want Bas moest -hoewel sneller dan vermoed- capituleren. (0,5 – 3,5).
Xander bouwde m.i. niet lekker op met zwart. Kwam nooit in zijn spel, verloor een pion, probeerde lange tijd een moeilijke stelling te keepen maar moest in het onvermijdelijke berusten (1,5 – 3,5).
Wim Laurens speelde wederom zijn gambietvariant waarin hij twee pionnen offert. Ik vind het tricky business, maar hij voelt zich erg blijkbaar prettig bij. En ik moet zeggen: zijn stelling zag er zeer actief en steeds dreigend uit. Toen gebeurde er iets merkwaardigs: zijn tegenstander bood remise aan, Wim Laurens weigerde omdat hij dacht dat zwart mat ging. Helaas was dat een fata morgana en een nul rijker (3,5 – 3,5).
En toen was alleen mijn partij nog over. Mijn tegenstander speelde de opening wat verdacht, maar daar wist ik niet van te profiteren. Sterker nog: zwart wist zich geheel te bevrijden en een volkomen gelijke stand zonder dames kwam op het bord. Ik moest de neiging onderdrukken om remise aan te bieden en modderde wat door. En met succes. Wit kreeg een voordeeltje, dat steeds groter werd. In opkomende tijdnood speelde ik snel, maar miste ergens b3! ,wat direct de partij had beslist (zag de zet wel, maar dacht dat mij zet gemakkelijker was). Een moeilijk toren- eindspel kwam op het bord met een pion meer voor mij. Ik maakte een behoorlijke rekenfout waardoor zwart eenvoudig remise maakte. Daar baalde ik behoorlijk van want in de analyse bleek de remiseweg –zo die er al was- zeer lastig te vinden (4 – 4).
En zo werd ook deze wedstrijd ook een gelijkspel. De opening heeft een behoorlijk invloed op onze scores. De drie overwinningen hadden alle drie te maken met ‘wind mee in de opening’. Bas en Xander hadden daarentegen 'wind tegen'. En Piet en ik hadden meer uit de opening moeten halen. Alleen bij WL bleek de opening geen rol van betekenis te spelen.