Nee, geen titel deze keer, omdat er geen titel in me op komt en geforceerde titels komen ook behoorlijk, wat zal ik zeggen, geforceerd over.
Cees Heeremans en Ronald lieten beiden hun koningen behoorlijk in hun blootje staan op de koningsvleugel, maar uiteindelijk bleek de koning van Cees iets meer in zijn blootje te staan.
Ouker en Martin speelden op een bord vol stukken, waarbij Ouker weer zijn traditionele voorzichtige opening speelde en weer niet rokeerde.
Martin kwam sterk met een pionnenarmada opzetten over de damevleugel, waarbij een pion als een splinter doordrong in de witte stelling op b3.
Deze bleek een heel gevaarlijk lokaas, want als deze door wit genomen zou worden, zou de doos van Pandora geopend worden; Ouker sloeg deze dan ook niet.
In naar eigen zeggen een betere stelling (winst volgens hem) van Martin, koos hij (Martin dus) toch maar remise-eieren voor zijn geld met nog maar 2 minuten op de klok.
Stefan was met wit bezig Leo van het bord te schuiven, waarbij hij wel moest oppassen voor een diagonaaltje van een zwarte loper op d4 met de witte dame op b6 en de witte koning op g1. Leo zei na de partij, dat hij opgegeven zou hebben als wit even een profylaxe-zet als Kh1 gedaan had; Leo had dan niets meer gehad om te spelen en zou hij direct opgegeven hebben.
Zoals de lezer zal begrijpen, gebeurde dit niet, aangezien wit pardoes (lees 'in een vlaag van verstandsverbijstering) zijn paard, die d4 bewaakte, naar het centrum opspeelde.
Leo was er als de kippen bij om alsnog zijn enige reddende zet (en meteen de winnende) te doen middels Ld4+.
Gerard was bezig Ivan langzaam maar zeker weg te drukken over de damevleugel middels druk op de achtergebleven (zwarte) pion op b7.
Ivan's (zwarte) stukken stonden bij elkaar geklonterd om b7 te verdedigen. Uiteindelijk bezweek hij aan de druk op de koningsvleugel (paardvork met dameverlies) in een inmiddels mindere stelling.
Mick had een relatief harde dobber aan Nico Spiering; Mick won een zwarte pion, maar moest tot aan het pionneneindspel gaan, die hij uiteindelijk relatied simpel won.
Wim Dijkman won aanvankelijk een zwarte pion van Nico Schumacher, maar in deze partij was daarmee niet alles gezegd.
Nico kreeg gevaarlijke passed pawns (a&b) op de damevleugel in een explosieve stelling. Wim met nog 1 minuut en Nico met 3 kwamen plots remise overeen.
Noemenswaardig (en ook ridderlijk) was, dat Wim zei dat hij naar eigen zeggen verloren stond op het einde (dat zag er ook wel zo uit met een zwarte loper die het promotieveld a1 alvast ontgon voor zijn kleine kompaantje op de a-lijn).
Nico durfde echter ook niet verder te gaan, bang voor eventuele witte schwindels op de koningsvleugel.
Outger kwam met zwart een pion achter in een gambietopening van wit (ja, ook dat is mogelijk).
Hij probeerde tegenkansen te scheppen over de open -ik geloof- e-lijn in een dubbeltoreneindspel met ieder een licht stuk (waarbij wit een torenbatterij had tegen de zwarte koning op de g-lijn). Een van de torenkoppels werd geruild, wit won nog een pion op h6 en uiteindelijk verkortte Outger de partij door te overzien, dat zijn paard op a6 in stond.
Zonder die blunder zag de stelling er ook al verloren uit.
Cees Hollaar won in het openingsstadium al vroeg een (zwarte) pion tegen Barry Broek. Dit was ook nog eens een kerngezonde pion. Simpel consolideren en rustig afwikkelen naar het eindspel, maar Cees ging akkoord met remise en Barry blij.
Morgen hebben we maar 4 tafels vanwege aantal afzeggingen en les van Rob de Roode:
Barry Broek = ONEVEN
Ouker de Jong – Mick Mulder (2de keer)
Ozden Tuna – Gijsbert de Bock (2de keer)
Rob Buschman – Jan Geus (2de keer)
Ronald Hoekstra – Wim Dijkman