De eerste keer dat we in het Carlton Square speelden
was het vooral voor de spelers van HWP 1 en 2 behoorlijk krap. De
schaakruimte was ditmaal vergroot ten koste van de analyseruimte.
Analyseren kon nu een niveau lager in de ruime bar. Het hotel betoont
zich verder een goed gastheer. Het hotel had het opgeslagen
schaakmaterial klaar gezet, de consumptiebonnen werden gegeven en toen
er ook ineens een 50 notatieformulieren gekopieerd moesten worden, werd
dat klusje a tempo uitgevoerd.
HWP 3 speelde met 3 invallers.
Aangezien HWP 4 de avond ervoor speelde moest geput worden uit 3
bereidwillige spelers van HWP 5. Dank daarvoor heren.
De
wedstrijd was een uurtje bezig toen ik opgeschrikt werd door Frank
Homburg die zijn jas aantrok en vertrok. Ik snelde achter hem aan. Hij
vermeldde trots dat hij zijn tegenstander in een zet of 15 een vreselijk
pak slaag had gegeven en hij wilde begrijpelijkerwijs niet de rest van
de middag op ons wachten.
Invaller Herman Leijte maakte de stand weer gelijk.
Waar hij aanvankelijk aangenaam spel had maakte een blunder een eind aan
zijn illusies.
Het vroegere jeugdtalent van Santpoort – Dave
Looijer – mocht ook weer eens invallen. De laatste jaren besteedt hij
meer tijd aan zijn wetenschappelijke studie dan aan de schaakstudie.
Toch wist hij in no-time een aangename aanvalsstelling tegen mij te
bereiken. Ik kreeg op de damevleugel ruimte terwijl Dave al zijn stukken
klaar zette voor de beslissende aanval. Mijn tegenspel werd sterker en
uiteindelijk liet Dave zijn dame insnoeren en kon ik – eigenlijk
onverwacht – een punt laten noteren.
Sylvain had een zware
partij. Hij zuchtte en steunde. De kibitzers snapten er niets van. Hij
had een flinke tijdsvoorsprong, het materiaal was in een evenwicht en
iets later kreeg hij zelfs een stuk. “maar mijn koning staat zo open,
daar hou ik niet van”. Uiteraard won Sylvain en zo keek HWP naar een
fraaie 3-1 voorsprong en iets later zelfs een 4-1 voorsprong nadat
Xander wederom zijn schaakklasse liet zien. Over die partij kan ik
helaas weinig melden.
Theo had de hele middag naast Sylvain gezeten en ook
Theo zuchtte en schudde zijn hoofd continu. Een fraai koppeltje daar op
bord 3 en 4. Reden was dat Theo wilde winnen maar dat zijn tegenstander
niets deed, twee keer remise aanbood in een stelling waarin Theo eerder
slechter stond. Na uren hoofdschudden won Theo plots een stuk en iets
later de partij. Tegenstander Broek bleef daarna nog een kwartier
knock-out met zijn hoofd op het bord liggen. Theo gaf aan dat wel te
begrijpen. Daarmee werd wel de eerste overwinning van HWP 3
veiliggesteld.
En de uitslag zou nog groter kunnen worden
aangezien Eelco gelijk stond en Arnaud stond zelfs een stuk voor. Eelco
redde het na een beslissende fout jammer genoeg niet. Restte het
spektakelstuk tussen Arnaud en de grieperige Hans Kors. Zogezegd wist
Arnaud een stuk voor te komen maar door een onnauwkeurige verdediging in
tijdnood verloor hij een toren. In de 2e tijdnoodfase gebeurde er van
alles maar moest Arnaud teleurgesteld opgeven na een paardvork waarna de
dame verloren ging.
Nogmaals dank aan alle invallers die direct of indirect een bijdrage hebben geleverd aan deze overwinning.