Een belangrijke wedstrijd voor Santpoort 1: tegen hekkesluiter
HSG moest gewonnen worden om het gevaar van degradatie te ontlopen. Bij HSG
bleken er een aantal spelers te zijn waarbij ik diep in mijn geheugen moest
graven om te vast te stellen wanneer ik tegen ze gespeeld had. Tegen Kees
Nagtegaal had ik in 1977 gespeeld in het Nederlands jeugdkampioenschap. Hij gaf
na afloop aan graag tegen mij gespeeld te hebben. Begrijpelijk, even een
rekening vereffenen na 41 jaar (!)
Maar er was nog iemand in de zaal die ik totaal niet herkend had. Dat was de
tegenstander van Martijn: Sito Dekker. Die heb ik ontmoet in de tijd van het
Noord Hollands Jeugdkampioenschap dat ergens in 1974/75 geweest moest zijn.
Toen Sito zich voorstelde zag ik direct zijn gezicht erin terug. Opmerkelijk
toch! De andere speler die een beroep deed op mijn geheugen zou mijn tegenstander
zijn: Hans Böhm. Wij speelden zowel in 1978 (IBM Grootmeester groep B) en in
1983 (Ohra Grootmeestergroep B) tegen elkaar. En twee keer verloor ik kansloos.
Weet nog dat bij de partij uit het IBM toernooi GM Genna Sosonko bij ons kwam
zitten en mij verweet te weinig geduld te hebben. “Rustig opbouwen”, zei hij tegen
me. Hij had gelijk. De vraag was of ik ‘after
all those years’ iets meer geduld kon betrachten.
De wedstrijd leek na een uurtje of twee goed uit te gaan pakken, niemand stond
slecht, eigenlijk allemaal wel lekker en Jan stond gewonnen. Dat hadden we nog
niet mee gemaakt. Even later volkomen gewonnen. Maar toen kwam Wim E. me van mijn
bord halen en merkte op dat Jan het verpest had. Zou remise worden. Weer even
later, nieuwe onheilsmelding over Jans partij: Jan zou zelfs gaan verliezen. En
ja hoor dat gebeurde ook. Zo makkelijk als Jan iedereen wegschuift in de
onderlinge zo moeizaam gaat het in de externe. Jammer want dit punt had hij
toch echt verdiend (1-0). Dat was een lelijke tegenvaller, maar we waren nog
steeds optimistisch. Niemand leek in gevaar en er waren diverse goede
stellingen. Wim Laurens bracht de stand weer snel in evenwicht. Een mooie
aanvalspartij inclusief stukoffer op lange termijn leverde hem een punt op.
Zwart had zich beter kunnen verdedigen en bij de beste verdediging was het onduidelijk
geweest, maar de moed van wit werd beloond (1-1). Van Wim Eveleens partij heb
ik niet zoveel gezien. Had het idee dat hij heel behoorlijk uit de opening kwam
met zwart en een aanval aan het opzetten was op de Koningsvleugel. In tijdnood -zo
heb ik begrepen- is Wim gaan forceren en heeft zijn mooie stand eigenhandig om
zeep geholpen (2-1).
Ikzelf speelde dus tegen Hans Böhm, deze keer met zwart. Het werd een scherpe
partij waarin ik mijn pionnenstructuur liet verminken in ruil voor het
loperpaar en initiatief. Beide spelers speelden op winst maar toen ik in
tijdnood begon te komen, heb ik op remise aangestuurd wat wit niet kon vermijden.
(2,5-1,5).
Daan mocht tegen Kees Nagtegaal die nog geen partij voor HSG verloren had. Het
werd een zware positionele partij waarin Daan goed manoeuvreerde. Wit verzuimde
m.i. om op een bepaald moment e4 te spelen en toen hij 15. Pe5? speelde, kwam
zwart in het voordeel. Mooi was Daan’s zet 28..g5! die de inleiding vormde van
de winst van pion e5. Er kwamen nog wat schermutselingen, maar Daan hield zijn
voordeel vast en dat wit een toren op eind weggaf deed er al niet meer toe, hij
stond reeds verloren (2,5-2,5).
Broer Bas won ook maar vraag niet hoe! Hij was niet scherp gaf hij zelf in zijn
analyse aan en het werd een partij met veel blunders. Vier slechte zetten van Bas
achter elkaar zorgden dat een goede in een slechte stand werd omgetoverd. Alleen
de tegenstander profiteerde niet zodat Bas alsnog het punt kon aantekenen. Barry
schijnt cursussen te geven dat als je verloren staat ook daadwerkelijk weet te
verliezen. Bas heeft zich naar verluidt reeds ingeschreven (2,5-3,5).
Harmen kwam heel prettig uit de opening. Wist met kleine en simpele middelen de
druk op te voeren. Ging stukkenruil niet uit de weg en pakte uiteindelijk en
b-pion met zijn loper op b7 met een Dame op b6 en een zwarte Toren op b8. Leek
gevaarlijk maar was het niet, wel een pion voorsprong dat werd omgezet in een
overtuigend punt en daarmee was de overwinning een feit (2,5-4,5).
Alleen Martijn was nog bezig. Hij kwam goed uit de opening maar daarna haperde
de machine. Wist het goede plan niet te vinden en toen hij met …a5? Zijn eigen
stand verzwakte kreeg wit voor het eerst kansen op iets actiefs. Meer fouten
van Martijn waren nodig om de zijn stand definitief naar de ondergang te brengen.
Hij heeft het nog lang geprobeerd maar zijn tegenstander maakte geen fouten
meer en daarmee kwam de eindstand op 3,5-4,5.
Santpoort 1 is bijna veilig!
Peter de Roode