Deze bekerwedstrijd liet alles zien wat een teamwedstrijd te bieden heeft: spanning, emotie, teamgeest, teleurstelling en uiteindelijk: euforie. De wedstrijd leek me na een aantal uur een goede kans voor Santpoort te bieden. Ilias had een prettige drukstelling, Piet had een klein voordeeltje en meer tijd dan zijn tegenstander, Xander vond ik wat onduidelijk –hoewel dat misschien al een wat optimistische kijk was- en zelf schatte ik mijn stelling beter in.
Zelf was ik de eerste die de fout inging, in een stelling waarin ik twee torens kreeg voor mijn dame, had ik van tevoren gezien dat ik winnend kon afwikkelen. Toen de bewuste stelling op het bord kwam, zag ik dat er een lek in de berekening zat en koos teleurgesteld voor een wat veiligere zet. Het bleek de beslissende fout. Achteraf gaf mijn siliconen coach aan hoe ik winnend voordeel had kunnen behalen. Zo simpel achteraf maar o zo lastig –althans voor mij- te vinden tijdens de wedstrijd.
De drukstelling van Ilias leverde niet veel meer op dan druk en met minder tijd op de klok bood hij remise aan. Dat werd geaccepteerd. Xander en Piet waren toen nog bezig.
Xander heeft iets weg van ex-Velserbroeker Hans Klok: veel trucs voor weinig geld, een avondvullend programma en opgelicht waar je bij staat. Zo ook nu. Normale mensen geven op met een stuk achter en twee pionnen. Xander niet, hij heeft iets bovenmenselijks. Zijn paard levert altijd een vork of een familieschaak op. Xander is de ridder in “Life at the holy grail” van Monthy Python. Eerst de armen eraf, dan de benen, maar de ridder verzet zich kranig: hij weet nog te spugen! Xander’s overgebleven paard zorgde voor dood en verderf. Eerst won hij een stuk terug en daarna zelfs nog een in tijdnood. Maar het uitgedunde materiaal zorgde tenslotte voor een vredige afloop: remise.
Tot slot was Piet nog over. Ik heb daar niet zoveel meer van gezien. Het kleine voordeeltje is m.i. wel bewaard gebleven maar de klok begon een rol te spelen. Wat ik zag was de eindfase die Piet behendig uitschoof. Daarmee werd de eindstand 2-2 en omdat we met de KNSB beker spelen, is er geen regel dat het eerste bord belangrijker is dan de andere, oftewel: we mochten nog een rondje vluggeren.
Met verwisselde kleuren namen we plaats. Vijf minuten elk, waar elke club moest zien te bewijzen dat zij de morele winnaars waren. Wie al wat last had tijdens het gewone bordschaak van opspelende adrenaline, was tijdens het vluggeren zeker onwel geworden! Zelf bakte ik er helemaal niets van. Treurig maar het leek nergens op, gestuntel en geblunder. Te weinig bord-vluggeren (in tegenstelling tot internetschaak) wreekt zich! 0-1 achter, dat schoot aardig op. Een toen Xander in een kansrijke stelling maar met nog 24 seconden op de klok uiteindelijk het niet meer kon bolwerken stonden we wederom op achterstand maar nu –voor de afwisseling- met 0-2. Bijna overleden.
Ilias speelde naar eigen zeggen op een klein voordeeltje en dat ook kreeg. Toen zijn tegenstander een stuk aanraakte dat hij niet wilde spelen, was Ilias zo vriendelijk om de regels nog eens tijdens de partij door te nemen. Zijn tegenstander accepteerde het materiaalverlies wat daarmee gepaard ging en uiteindelijk ook het verlies van de partij. 1-2. We leefden nog.
Piet schept er blijkbaar behagen in om steeds als laatste klaar te zijn. Wat daar gebeurde aan het eerste bod was een bloedstollend tijdnoodgevecht waar onze man het geweldig deed. Ik zag steeds de ‘optimale zet’ in een flits van een seconde worden uitgevoerd. Piet won op stand en op inhoud, maar wel met nog slechts 5 seconden op de klok. Voor Piet zeeën van tijd dus geen punt. Heel knap gedaan! En wederom was de eindstand 2-2. Ik moest er niet aan denken om voor de derde keer door mijn tegenstander opgeknoopt te worden in een volgend vluggertje, maar voordat ik daaraan begon te denken, vertelde de insiders dat we ‘door’ waren. Het laatste bord valt nu wel af zodat we dat officieel met 2-1 het vluggeren hebben gewonnen. Ik zei mooi niets maar vond het wel prima zo.
Ineens beseften we dat we door waren! Een knappe prestatie tegen een zeer sterk Leiderdorp. Weliswaar hadden de heren minder gemiddelde rating dan wij maar je zag aan hun spel dat het goed verzorgd was. Jammer voor de jongens van Leiderdorp, ze waren een waardig en sportief tegenstander. We hebben geluk gehad en dat zijn we ons terdege bewust. Toch genieten we ervan dat een ronde verder mogen. We mogen ons opmaken tegen de allersterkste uit de groep: LSG.
Peter de Roode