Santpoort mocht in zijn derde wedstrijd het opnemen tegen hekkesluiter LSG 5. Altijd een gevaarlijk moment: je bent ambitieus genoeg om het optimale eruit te willen halen, terwijl je de tegenstander niet wilt en mag onderschatten. Toch waren we erbij gebaat om niet alleen voor de matchpunten te gaan maar ook zo veel mogelijk bordpunten te verzamelen.
Alles verliep aanvankelijk heel behoorlijk. Bas zette de partij prima op met zwart en snapte de openingsstructuren beter dan zijn tegenstander. Dat resulteerde al snel in het vroege middenspel in pionwinst bij een overwegende stand. De winst kon niet lang uitblijven en dat gebeurde dan ook niet. Bas was daarmee niet alleen als eerste klaar, hij behaalde tevens zijn eerste punt als vaste speler van Santpoort1. Er zullen er nog vele volgen. De tegenstanders zijn gewaarschuwd! (0-1)
Wim Laurens speelt steeds gemakkelijker. Wat een verschil met vorig jaar! Goede openingsopbouw en na een onnauwkeurigheid van zijn tegenstander, kreeg hij een kwaliteit in de schoot geworpen dat hij prima uitschoof (0-2).
Piet had zijn enkel verzwikt tijdens het zaalvoetballen, terwijl hij momenteel ook nog het Cultural Village toernooi aan het spelen is. Dat geeft zijn energieniveau aan! Het lopen op krukken kon niet verhinderen, dat hij een prettige stand, via materieelvoordeel in een punt omzette zonder ook maar een moment in tijdnood geweest te zijn! (0-3)
Wim speelde een prima partij. Het duurde weliswaar een minuut of 20 voordat zijn nieuwe tegenstander was aangetreden, maar die heeft de gehele partij onder druk gestaan. Uiteindelijk werd hem de g-lijn fataal en met ondekbaar mat op het eind kon Santpoort zijn volgend punt noteren (0-4).
Daan kreeg een voor hem onbekende opening op het bord. Althans zo schatte ik dat in. Hij pakte het niet erg agressief aan maar koos voor een rustige schuifpartij. De stand leek me lange tijd gelijk totdat ik een flink eind later Daan een behoorlijke drukstelling zag opbouwen en had goede hoop dat hij zijn eerste punt kon noteren. Maar toen gebeurde er iets wat niemand voorzag: Daan gaf eerst zijn voordeel weg en verspeelde dan via een blunder ook nog een remisestand en moest teleurgesteld opgeven. Niets aan te doen, een kwestie van tijd dat hij zijn ware niveau laat zien (1-4).
Zelf speelde ik met wit een had een prettig klein voordeeltje uit de opening. Mijn tegenstander ondernam bar weinig zodat het mij niet veel moeite kostte om mijn zware stukken de d-lijn te laten bezetten en het witte Paard via f3 naar d6 te dirigeren en daar de doodklap Pe8! liet uit delen (5-1).
Xander bouwde prima op met zwart. Xander won niet een kwaliteit maar zijn tegenstander offerde deze bewust. De compensatie was ver te zoeken. Lange tijd speelde Xander het prima verder en toen hij kon oogsten, kwam er wat zand in de machine. Eerst liet hij een voortzetting toe die wit al gelijk spel gaf en later nog een vreselijke fata morgana: in een stand die compleet uit was, gaf hij zijn kwaliteit weer terug zodat de vrede getekend kon worden in een totaal gelijk dame-eindspel. Dat was een half punt weggegooid, jammer (1,5 -5,5).
En toen was Ilias alleen nog over. Maar wat resteerde toen was helaas hopen op een wonder, wat enkele uren daarvoor was er iets mis gegaan in de opening. Geen Openingsfout maar eerder een rekenfout. Ilias verloor pardoes een stuk, probeerde nog lang er wat van te maken maar dat lukte uiteindelijk niet en moest in het onvermijdelijke berusten (2,5 -5,5).