Het was maandag 9 december, en het vijfde was er klaar voor. Heemstede ook, zo leek het in ieder geval. De straten stonden vol geparkeerde auto's, de spelersvrouwen waren in felgekleurde outfits bezig met de warming-up. De bridgers waren al begonnen met hun eerste robbertjes en de koffie stond klaar om tegen vooroorlogse prijzen uitgeschonken te worden.
Na enig zoeken ontwaarden we ook het zaaltje waar men bezig was de schaakborden op te stellen. Onze binnenkomst gaf enige verwarring, een kort moment dachten de aanwezigen dat de vijf nieuw aangekomenen de plaatselijke schaakclub met zo'n 25% zouden doen groeien. Tegenstanders voor de externe van hun tweede team had men deze avond nog niet verwacht, die zouden toch pas volgende week komen, of een week later wellicht.
Het welkom was er niet minder om, snel werden vier tafels aaneen geschoven en vanuit de aanwezigen voor de interne werd soepel een op elkaar ingespeeld team gevormd. Zelfs voor Arjen, die zoon Jelle gechauffeerd had, werd een plek als gastspeler in de interne competitie ingeruimd en een paar minuten na 8 werden we door de wedstrijdleider formeel ook van harte welkom geheten en konden de klokken hun getik beginnen.
Zelf kon ik op het derde bord snel een aantal zetten in het Siciliaans op het bord leggen. Geen idee welke variant, maar de patronen oogden vertrouwd, er waren al heel wat partijen van de kids ingevoerd. Toen bleek echter dat zetvolgorde ook belangrijk is. Lh6 is een prima zet natuurlijk, maar net een zet te vroeg dit keer, of te laat mogelijkerwijs. In de slagenwisseling die volgde was in de vooruitberekening een schaakje gemist. “Heb ik ook wel eens gehad”, zei Daan achteraf, “maar wel heel lang geleden”. Dit kostte dus een stuk. Alles op de aanval dus, 14. h4 .. 15. h5 .. en 17. xg6 waren redelijk eenvoudig te weerleggen, maar mijn tegenstander onderschatte het gevaar van de koningsaanval. Op zet 23 zorgde het mat voor een heel vroege 0-1 voorsprong.
Op het vierde bord speelde Mick een partij waarin hij zijn stukken rustig ontwikkelde en aan een aanval kon werken. Pbd2 van zijn tegenstander zorgde ervoor dat Mick snel een pion en kwaliteit voor kwam te staan en een prettige avond had. Eerst de aanvalskansen van de tegenstander neutraliseren, dan wat stukken ruilen, precies zoals het hoort. Met de loper de toren op a1 slaan als je tegenstander net even op het toilet vertoeft staat niet in de boekjes, maar was wel effectief. 0-2
Teamleider Robin had zichzelf ook dit keer weer opgeofferd op bord 1. Speelde de opening volgens zeggen heel behoorlijk, maar maakte ergens een klein foutje waardoor hij een kwaliteit achter kwam. Jelle speelde dus op het tweede bord en had een moeilijke avond. Kwam een pion achter en kwam in een eindspel van elk een toren en een loper en dan 5 tegen 4 pionnen.
Tegen elf uur kwam de wedstrijdleider in de bar melden dat we in ieder geval gewonnen hadden, we hadden weer een halfje gescoord. In eerste instantie waren we ervan overtuigd dat Jelle weer een van zijn Houdini-acts had uitgevoerd, maar dit keer was het Robin die ons verraste. ZIjn tegenstander had nog maar 10 minuten, en was in het afgelopen uur ondanks een kwaliteit voorspong niet dichterbij de winst gekomen. Het tactisch door Robin geplaatste remise-aanbod werd direct en zonder overleg aangenomen.
Kort erop moest Jelle er toch in berusten dat hij dit keer tegen een 0 aanliep. De stukken van de tegenstander stonden beter, en na die eerste pion verloor hij er nog een paar.
Met 1.5-2.5 verlieten we toch tevreden het Heemsteedse speellokaal. De wedstrijd was misschien wat eerder gespeeld dan verwacht, het verslag is daarom wat later.