Met weer eens 9 bezette tafels (zo zien we dat 't liefst elke week, mag zelfs een beetje meer zijn) was 't weer eens een (s)t(r)opavond, afhankelijk van uit wiens perspectief je 't bekijkt.
De eerste die klaar was, was ondergetekende, die na 18 zetten zoek gespeeld was met pion achter tegen de steeds beter wordende Rolf.
Ondergetekende met 't hoofd al in de strop, bood Rolf plotseling remise/genade aan vanwege een even zo plotseling opkomende snerpende hoofdpijn.
Ondergetekende, zo blij als zijn dochtertje die voor 't eerst Nijntje op BabyTV ziet, wist niet hoe snel hij de uitgestoken witte vredesduivenhand van Rolf moest aannemen.
Natuurlijk kan ik er niets over zeggen, maar ik denk persoonlijk dat hij me wellicht in die toestand nog snel van 't bord geblazen zou hebben, zo (s)t(r)op zag de eindstelling er uit.
Elmar speelde ook aardig top tegen Stefan, offerde een pion voor spel, maar na (geforceerde) stukkenruil van 3 stukken, schaakte Stefan het met zijn routine uit. Chapeau voor Elmar,
Martin en Ivan waren ouderwets aan 't laveren, totdat Martijn zijn korte rokademuurtje (noodgedwongen ?!) liet opblazen. Even later was 't (om mat te voorkomen ?!) kwaliteit achter en snel daarna schluss.
Gijsbert won al snel een stuk door een openingsfout van Outger. Alhoewel Outger 't nog lang rekte, was ook dit op een gegeven ogenblik een strop.
Onze voorzitter had nog een aardige kluif aan taaie Cees (Heeremans). Op een gegeven ogenblik moest hij 20 min over een zet nadenken (wat toch een behoorlijk unicum is voor de anders vlot zettende Wim) om geen stuk te verliezen. Cees had met zwart een overzichtelijke stelling, maar maakte ergens een fout met pionverlies tot gevolg. Hij gaf ook redelijk snel op (stoom kwam van zijn hoofd), alhoewel het weliswaar moeilijk, maar nog niet direct helemaal verloren was.
Chapeau voor Cees, een wereld van verschil met een paar jaar geleden toen hij lid werd.
Wim Dijkman ondervond weer eens, dat je een partij gewonnen hebt, wanneer je deze gewonnen hebt en al helemaal tegen de oude meester. Met iets van 1 of 2 pionnen voorsprong rekende hij zich rijk (heel Polderhuis wist ervan), maar na 10 minuten toch een strop na 't weggeven van zijn toren.
*** Waarschuwing: het hiernavolgende stuk lectuur heeft een hoog Rob-gehalte (en ook een snufje Jan). U bent er helemaal vrij in om af te haken, wanneer u maar wilt. Indien nodig, kunt u een klacht indienen bij 't bestuur; de jonge (wilde) honden van de voorzitter zullen wel raad weten. ***
Rob van Zwieten speelde een toplaveerpartij tegen Jan (gelukkig hebben we daar maar 1 van). Rob had al 2x remise aangeboden, die Jan met een glimlach wegwuifde. Opeens bood Jan zelf remise aan, die (snel ?!) door Rob aangenomen werd. Een eerste analyse leerde, dat Rob voor zijn kansen had moeten gaan (pionwinst in paardeneindspel met winstkansen).
Ik ben er niet over uit of dit top of strop was.
Als laatsten (met aantal schaakverslaafden om hen heen) waren Rob de Roode en Rob Buschman bezig. De Roode was aanvankelijk top bezig met op een gegeven ogenblik 3 pionnen voorsprong (zou er weer 1 moeten teruggeven), totdat hij (De Roode dus) -in de tijdnood van Buschman- een verraderlijk schaak over 't hoofd zag met loperverlies als gevolg.
Hij ging nog even door (je hebt altijd de klok nog), maar streek even later toch de vlag.
Kortom, een (s)t(r)opavond !!!