Sanpoort 1 – Caissa 4 / 4,5 – 3,5

Onze tweede wedstrijd was tegen het ervaren Caissa. Veel spelers daar die al een tijdje meegaan en zich niet zouden laten intimideren door de aankomende Santpoortse jeugdtalenten.

De eerste partij die klaar was, was die van Wim. Met wit koos hij naar eigen zeggen niet de meest actieve voortzetting waardoor zwart gemakkelijk stukken kon ruilen en de overgebleven stukken ook de doos in konden: remise (0,5 – 0,5).

  Piet mocht zich met zwart verweren tegen een SOS variantje. Wit heeft daarin niet zoveel, maar zwart ook niet. En aangezien Piet’s tegenstander een sloot ratingpunten minder heeft, was zwart zogezegd verplicht om het spel te maken. Piet meldde me dat daar waar hij moest rekenen bepaald niet sterk opereerde. Anders gezegd: er klopte geen hout van. Uiteindelijk moest hij in remise berusten na iets minder gestaan te hebben (1-1). 

Wim Laurens had een bekend eindspel op het bord dat al snel in een eindspel overgaat. Blijkbaar had zijn tegenstander er weinig vertrouwen in want WL kwam mij melden dat hij remise had aangeboden gekregen. Liet ik hem vorig jaar dat graag aannemen, nu hij een stuk sterker is geworden, heb ik hem gevraagd door te spelen. En dat resulteerde uiteindelijk in een punt door vechtschaak! Well done. (2-1).

Bas had met wit aanvankelijk een klein voordeeltje. Maar veel meer werd het niet. Hij probeerde het nog een tijd maar de remisegrens werd nergens overschreden. Een correcte remise (2,5 – 1,5).

Broer Daan was in problemen gekomen tegen veteraan Rob Bodicker die de opening duidelijk beter beheerste. De zwarte openingsopbouw was te traag en wit kon daar op meerdere manieren van profiteren. Toch pakte wit niet door. Toch kreeg wit op het eind nog een enorme kans in de schoot door Daan geworpen maar ook die kans bleef onbenut en daar kwamen Santpoort en Daan goed weg (3-2).

Ilias kreeg niet zijn favoriete opening op het bord. Experimenteerde wat met iets wat hij thuis wel op het bord had gehad. Toen speelde hij een zet, naar ik meen Lb5 á tempo in plaats van het bekende Da4. Het leverde zwart een enorme ontwikkelingsvoorsprong op voor slechts één pion. Ik gaf weinig voor Ilias zijn kansen. Of beter gesteld: ik vond zijn stelling objectief helemaal niets maar heb altijd wel vertrouwen in Ilias zelf. Ook hij kreeg op een bepaald moment remise aangeboden gekregen maar ik heb hem aangegeven dat we zijn punt hard nodig hadden. Geen overbodige opmerking, zou achteraf blijken. Hij wikkelde vanaf de opening naar een eindspel met twee pionnen voor de kwaliteit. Dat eindspel kostte nog de nodige moeite maar het (zeer belangrijke) punt kon genoteerd worden (4-2).

  Zelf kwam ik met zwart gemakkelijk uit de opening. Mijn tegenstander maakte mij het niet al te moeilijk. Degene die mij het moeilijk maakte, was ik zelf. Ik dacht te lang na over te simpele zetten. Maar in het middenspel met naderende tijdnood kreeg ik groot voordeel. Kon ergens geforceerd winnen, voelde dat ook, maar toen begon de klok een rol te spelen. In tijdnood werd er meer dan slordig gespeeld, aanvankelijk door mij en toen ook door mijn tegenstander. Ik kon ergens in één zet winnen. Liet dat na en pakte op de 40^e zet een giftige pion. Toen ik terugkwam aan mijn bord ,zag ik wat ik had aangericht. Torenverlies en dus partijverlies was niet te vermijden. Erg zuur na de gehele partij gelijk, iets beter, beter en gewonnen te hebben gestaan. Maar daar kopen we niets voor. Volgende keer geen tijdnood meer, is dus de wijze les! (4-3). 

En toen was alleen Xander nog bezig. Een typische Xander partij was weer eens aan de orde. Xander liet zwart op c4 slaan en deed niet veel moeite om het kleinood snel terug te halen. Toen zwart op een bepaald moment op b2 kon pakken, stond Xander compleet verloren. Dat werd gelukkig gemist. In plaats daarvan kreeg Xander een iets beter Toreneindspel, waarin zwart in plaats van een remise Toreneindspel te  spelen een totaal verloren pionneneindspel verkoos. Maar toen gebeurde er iets ongelooflijks: Xander gooide een vol tempo weg met de hallucinatie g4?? En mocht toen een Dame-eindspel met een pion minder remise houden. Dat deed hij gelukkig goed en zo eindigde deze krankzinnige partij in remise. Onze twee matchpunten waren een feit! (4,5 – 3,5).