Santpoort 1 – BSG 2
Alle ellende die we normaal over een jaar verdelen, lieten we nu eens voor de afwisseling in een wedstrijd zien. Santpoort speelde niet tegen BSG maar tegen zichzelf. Het maakte niet zoveel uit wie tegenover ons zat: we wisten gewonnen stellingen in een zet uit te laten monden in harde nullen. Niets ten nadele van onze tegenstanders –die nota bene met enkele invallers opkwamen- maar het moet gezegd: het waren onze eigen destructieve zetten die aan alles een eind maakten.
Wim Laurens zit niet goed in zijn doen. Allereerst deed hij er 20 minuten langer over om de speelzaal te vinden, toverde een magere opbouw tevoorschijn en offerde een stuk op b5 met een levensgroot lek. We stonden dus snel met 0-1 achter.
Zelf kreeg ik na 16 zetten remise aangeboden maar had daar niet echt trek in. De stelling rechtvaardigde mijn doorspelen bepaald niet. Beide spelers lieten een behoorlijk blunderfestival volgen waarin ik het meest bedreven was en met mijn laatste blunder nog een remise verspeelde (0-2).
Martijn had routinier Tom de Ruiter met simpele middelen naar een verloren stand gespeeld. Hij vatte zijn taak ergens te gemakkelijk op en toen hij op het verkeerde moment een pion op g5 pakte, zagen we even later een zwarte Toren op g2 verschijnen. Martijn wit dat het afgelopen was en capituleerde even later (0-3).
Dat schoot niet op maar er was nog hoop toen Piet een punt liet bijtekenen. Ik heb daar niet veel van gevolgd maar hoorde van hem dat het witte Paard een excursie maakte naar a4 en daarna nooit meer iets zinnigs heeft gedaan (1-3).
Op de overige borden hadden we behoorlijke kansen:
Wim stond goed tot gewonnen, Jan stond gewonnen, Xander had groot voordeel en Ilias was onduidelijk.
Toen bleek even later dat vrouwe Fortuna deze middag niets met de Santpoorters op had.
Wim die een prachtig positionele partij aan het afronden was en kon afwikkelen naar een gewonnen Lopereindspel gaf in een zet zijn dame weg. Vreselijk om aan te zien maar vooral voor hem vreselijk. Het goede nieuws is en blijft: het spel is goed verzorgd (kon ik niet zeggen) (1-4).
Maar ook Ilias die meestal erg handig is in onduidelijk standen, kwam na een matige opening goed terug, maar miste de vorm van de dag en blunderde een vol stuk en daarmee de partij weg. (1-5).
Jan Burggraaf had met kleine middelen vanuit een gelijke stand overwicht gekregen en stond volgens insiders volkomen gewonnen. De winst werd niet gevonden en wat na de 40 zetten overbleef was een minder staand eindspel dat Jan netjes remise hield (1,5 – 5,5).
En dan nog Xander. Vaak als laatste over en ook deze keer was hij bezig om er een middagvullend programma van te maken. Dat lukte hem vol verve. Hij had groot overwicht vanuit de opening en kon op twee vleugels spelen. Waar het mis ging weet ik niet maar na de tijdcontrole bleef er toch een lastige stand voor hem over. Ik dacht aanvankelijk dat hij de kansen had maar zag later in dat het zwart was die het betere van het spel had. Het was moeilijk te verdedigen, Xander zal het niet op zijn taaist hebben gedaan maar het zwarte spel speelde gewoon te gemakkelijk en hij moest de eer aan zijn tegenstander houden (1,5 – 6,5).
Een blamerende nederlaag voor Santpoort die treffend illustreert dat ratingoverwicht geen garantie is voor succes. Volgend jaar maar met een schone lei beginnen.