De wedstrijd was
van tevoren al in een lastig vaarwater gekomen voor het 1e team. Zowel
Bas als Daan zouden niet kunnen spelen. Het 1e team kan veel hebben,
maar dat niet. Bas merkte tijdens de Indonesische maaltijd in Utrecht op in de
vorige ronde dat ‘hij misschien heen en weer kon reizen naar zijn muziekvoorstelling’.
Ik vroeg hem dat uit te zoeken. Het bleek te kunnen! Dat was een enorme
opsteker. Daan echter had ruim van tevoren aangegeven dat hij niet kon spelen,
maar wat schetste mijn verbazing: om 12.30 op de speeldag belde hij me op: hij
kon wel spelen maar wel tot 17.00 uur. Of dat een optie was? Daar hoefde ik
niet lang over na te denken, maar moest even uitzoeken of er iemand hierdoor
teleurgesteld zou zijn die wel wilde spelen en nu ‘aan de kant zou worden gezet’.
Het bleek om niemand minder dan Rob Buschman te gaan, die voor het 2e
team zou invallen. Jelle was invaller in het 1e en vroeg ik weer
naar het 2e te gaan, en Rob Buschman was zo een middagje vrij, als
speler althans want hij was wel wedstrijdleider! Om 13.05 kwam Daan binnen en
haalde ruim zijn deadline!
Het was een
belangrijke wedstrijd want onze tegenstander had nul matchpunten waar wij ook
maar slechts 1 matchpunt hadden. Een soort vier-puntenwedstrijd dus.
De wedstrijd werd wat ‘opgeleukt’ met wat Sinterklaas herrie in het Polderhuis.
Blijkbaar spelen wij altijd in november thuis want ik herinner me diverse
tegenstanders in de afgelopen jaren die het toch wel irritant vonden. Zo ook
deze keer, hoewel de herrie relatief gering was. Maar wie zich eraan stoort,
staat doorgaans slecht! Menno ging op een bepaald moment de gang op om wat
kinderen toe te spreken. Toen wist ik meteen hoe hij stond.
Voor mij was deze
wedstrijd een horror-middag. Ik overspeelde mijn tegenstander vanuit de opening
na een onnauwkeurigheid van hem in de opening. Op twee momenten kon ik met
zwart een pion op d2 pakken. De eerste keer was al vergiftigd en dat zag ik al
niet en liet om totaal andere redenen na om de pion te pakken. De tweede
mogelijkheid was die reden weg maar bleek de pion nog steeds giftig en trapte
ik in een Stap 2 trucje. Vreselijk want de witte stand was zo goed als verloren
en dat soort standen win ik doorgaans gemakkelijk. (0-1).
Hans had mij al
gevraagd of hij remise mocht spelen. Gelet op de standen op de andere borden,
was dat voor mij OK. De remise liet nog even op zich wachten. Hans speelde een
degelijke opening. Zijn tegenstander had misschien een plusje maar veel was er
niet aan de hand. Toen de witspeler passief begon te spelen had Hans kunnen
profiteren met …a4! Hij liet dat na en toen werd wat later de vrede getekend
(0,5-1,5).
Harmen kwam
prettig met wit uit de opening. Bouwde zijn stand steeds meer uit en toen Pf7:!
werd gespeeld was de partij in hogere zin al uit. Fraai aanvalspotje waarin
zwart volkomen kansloos werd weggespeeld (1,5-1,5).
Daan speelde met
wit een solide potje. Knap zelfs al je je bedenkt dat hij zijn openingsrepertoire
net heeft aangepast. Hij kreeg iets voor het eerst op het bord en wist zich er
goed door heen te manoeuvreren. Niet alle zetten waren optimaal maar het waren
ook geen blunders. Zijn tegenstander kon op een bepaald moment gelijk maken,
ergens een kwal offeren voor voldoende compensatie, maar toen hij die kansen
niet pakte werd hij er fraai afgezet. Zwart’s …Lh3: zag er gevaarlijk uit, maar
ik wist gewoon dat Daan verder had gekeken. En dat klopte. De Loper ging
verloren en Daan was om 16.00 klaar en had nog een uur alvorens af te reizen
naar zijn muziekvoorstelling (2,5-1,5).
Bas was inmiddels
in een ingewikkeld gevecht terecht gekomen en in een theoretische stand waar hij in het
afgelopen seizoen slechte zaken mee had gedaan. Hij speelde het nu duidelijk
beter, hoewel het geen vrucht leek van thuisstudie, maar eerder van logisch
nadenken achter het bord. Toen ik wat later kwam kijken was de zwarte stand
volkomen uit het lood geslagen en won Bas de zwarte dame en daarmee de partij (3,5-1,5).
Rob kwam met wind
mee uit de opening. Wat heet: groot voordeel en op een bepaald moment zelfs
winnend voordeel. Maar zwart bleef staan. Rob behield zijn voordeel, liet het
weg ebben, kreeg het terug en na zijn Dd4! leek hij alles onder controle te
hebben. Maar zijn tegenstander speelde handig in tijdnood, zijn …d4! bewees dat.
Rob pakte de pion op b4 en toen ging het hard; Hard de verkeerde kant op! De
zwarte Dame en het Paard op e4 zaaiden dood en verderf over de witte velden.
Rob had zich beter kunnen verdedigen en nog een remise kunnen wegslepen maar de
omschakeling van de gehele partij het initiatief hebben naar ineens nauwkeurig
verdedigen bleek een te grote opgave. …Ph3+! maakte aan alle illusies een eind
(3,5 -2,5).
Menno speelde een
gesloten partij, solide zoals we van hem gewend zijn. Volgens eigen zeggen, bij
een hap bami, heeft hij een goede winstkans gemist en kwam daarna onder zware
druk te staan. Ik zag allemaal witte stukken zeer gevaarlijk op zijn Koning gericht
staan. Het moet een wonder geweest zijn dat Menno dat overleefde. Hij wist af
te wikkelen naar een eindspel waarin hij een kwaliteit minder had maar wel twee
pionnen. Wit stond wat beter maar remise moest haalbaar zijn. Maar helaas:
Menno verloor zijn pion op b5 en even later moest hij opgeven. Jammer!
(3,5-3,5).
Toen was alleen
Martijn nog over. Aan bord 1 had hij met zwart groot voordeel gekregen vanuit
een rustige opening. Hij overspeelde zijn tegenstander positioneel maar liet na
de doodklap te geven. Zijn tegenstander zweefde lange tijd op de grens van
verlies, haalde de tijdcontrole en toen was het maar de vraag of Martijn dit
zou winnen. Het duurde 47(!) zetten alvorens hij het juiste plan vond en het
winnende …Tg4:! uitvoerde. Een paar zetten later gaf zijn tegenstander op.
(4,5-3,5). Een fel bevochten zege. Santpoort 1 weer in het midden van de
ranglijst met 3 matchpunten.
Peter de Roode