Zaterdag mochten we weer uittreden om de derde externe wedstrijd van het seizoen te spelen. De vorige ronde hadden we al verrassend gewonnen van een van de grote kanshebbers, DD uit Den Haag, dus waren we weer vol enthousiasme en energie richting Leiden gegaan om het op te nemen tegen Oegstgeest. Dit team stond na 2 ronden wat verrassend ongedeeld eerste met 3 matchpunten. Enerzijds verrassend omdat je niet gauw ongedeeld eerste staat na 2 ronden, zeker met 3 matchpunten, maar ook omdat het team vorig jaar is gepromoveerd uit de derde klasse en op basis van gemiddelde rating tot nu toe erg goed gescoord heeft. Die gemiddelde rating zegt overigens weinig over het team, dat 2 IM’s in de gelederen heeft wat de statistieken natuurlijl wat anders maakt.
En dat de statistiek en kansrekening het vaak bij het verkeerde eind hebben, werd aan het eind van de middag wel duidelijk. Als eerste was Wim-Laurens klaar met zijn partij. Hij kreeg een fijne drukstelling waar hij kon spelen tegen een geïsoleerde pion in het centrum. Toen hij zijn stukken rustig beter neerzette, had hij een trucje waarbij hij een kwaliteit won en daarbij veel stukken kon afruilen. De stelling die overbleef bevatte veel kwetsbare pionnen die stuk voor stuk opgepeuzeld zouden gaan worden, dus vond de tegenstander het genoeg geweest.
Daarna mocht schrijver dezes samen met Wim-Laurens naar de bar. In een ontzettend scherpe opening waar ik een pion snoep tegen flinke stukactiviteit en een matige pionnenstand, had ik de structuren wat vaker gezien dan mijn tegenstander, die daardoor ook te veel tijd kwijt was om geschikte plannen te verzinnen achter het bord. Na een onhandige keuze kreeg ik een licht voordeel, maar belangrijker was het voor zwart vele malen makkelijker om een goed plan te verzinnen: gewoon ontwikkelen wat nog niet ontwikkeld staat, waarna ik een pion zou hebben en een veiligere koning. Het plan werd niet geheel gedwarsboomd en ik kon nadat mijn stukken beter stonden al snel jacht gaan maken op de koning en andere kwetsbare stukken, waardoor ik mijn tweede GM-scalp bij kan schrijven (excuses voor de ontzettend flauwe grap die waarschijnlijk elk verslag van de tegenstanders van Oegstgeest haalt. Mijn tegenstander heet Gert-Michiel, de perfecte schakersnaam).
Maar van titelhouders winnen moet je toch echt aan Daan (en Hans natuurlijk, maar die hoefde daar vandaag niet tegen) overlaten. In een stelling die hij in de ochtend nog op het bord had, besloot hij, onwetend over het feit dat hij dit ook op echt op het bord had, van zijn voorbereiding af te wijken. Dit leverde nog steeds een goed speelbare stelling op natuurlijk, want een logische afwijking was het wel. Hij kreeg in de partij ‘hangende pionnen’ samen met een ‘hangende loper’ (nee, deze term vind je niet terug in de schaakliteratuur) voor zijn ‘hangende pionnen’ (deze wel). Dat hij de grilligheid nog heeft van een jeugdspeler kwam niet alleen de vorige bekerwedstrijd, waar hij niet herinnerd wil worden, maar ook vandaag naar voren. Als je denkt dat hij moet kiezen waar hij zijn loper nu naartoe speelt wanneer hij aangevallen wordt, speelt hij doodleuk Td3. Want ja, de h-lijn leek ook wel mooi. En mooi was die zeker. De loper kon niet gepakt worden, zwart moest in de verdediging en door handige manoeuvres kon hij materiaal ophalen en een gemakkelijk gewonnen eindspel ingaan. De 3-0 tussenstand was zeker mooi, maar nog niets vergeleken met wat nog komen zou.
Hans had na een degelijke opening (ja, dat leest u goed) een pion cadeau gekregen met een petite combinaison, of misschien was het meer een très petite combinaison. Het centrum werd er in ieder geval dusdanig door verzwakt dat hij al gauw gewonnen kwam te staan en toen de stukken doorbraken, werd de handdoek in de ring geworpen.
Ook de tegenstander van onze invaller Mick kreeg een combinatie tegen. Even de dame naar het kwetsbare centrum lokken met een stukkenruil en dan met een paardvork een loper winnen. Hier werden wel wat pionnetjes tegen gewonnen, maar dit was zeker niet genoeg om de partij in evenwicht te houden. Nadat er op een trucje gespeeld werd, maar dit door Mick werd doorzien, waren de zwarte stukken ongecoördineerd en werd het punt bijgeschreven.
Vervolgens kon Peter weer opgelucht ademhalen. Hij speelde een prima partij, maar helaas maar heel even. Een mooie stelling werd met een paar zetten om zeep geholpen. Voor de toeschouwers leek het zelfs dusdanig akelig dat de term ‘verloren’ wel genoemd werd. Het ijzeren beest vindt dit wat voorbarig, maar het was zeker geen rozengeur en maneschijn. Maar naar een paar gemiste kansen op goed spel, kreeg Peter weer de overhand en kon hij de partij toch in zijn voordeel beslissen, wat ook de bizarre 6-0 tussenstand opleverde. Aan het spelen waren nog Martijn en ook onze grootmeester Harmen. Ratingsgewijs nog mooie perspectieven, maar de stellingen die vlak na de tijdcontrole nog overbleven waren niet om over naar huis te schrijven.
Martijn speelde de opening onnauwkeurig, kwam gelijk te staan, dan weer wat minder om vervolgens terecht te komen in een gelijk eindspel. Dit was echter makkelijker spelen voor de tegenstander en na wat foutjes van Martijn zaten er een paar opgelegde winsten in. Hier werd echter geen gebruik van gemaakt en kon Martijn afwikkelen naar remise. Alle spelende de Roodes kwamen dus met de schrik vrij. Alle omdat Rob thuis op een kind wacht, die dus vervangen werd door een winnende Mick.
Als laatste was Harmen nog bezig. Om ‘spel’ te maken speelde hij b4, maar dit werd direct gecounterd en hij liep daarmee de hele partij achter de feiten aan. Een slechte stand werd een hele slechte stand, maar Harmen gaf zich niet gewonnen en in tijdnood knokte hij zich naar een toreneindspel. Hij had een paar mogelijkheden om dit gelijk te maken, koos zeker niet de makkelijkste, maar vond er uiteindelijk wel een, waardoor we uitkwamen op een 7-1 overwinning zonder verloren partijen. Een prachtige uitslag, waarna we pardoes met drie teams gedeeld eerste staan. Een bordpunt achter de koploper Messemaker, alweer een sterke tegenstander waar we de volgende ronde, over drie weken alweer, tegen moeten. Maar voor nu kort nagenieten, want zo een uitslag verwacht ik dit seizoen niet gauw meer.