Het begin van het nieuwe schaakseizoen is net als betaald voetbal: de transfermarkt zorgt voor de nodige verschuivingen in het spelersarsenaal. Santpoort versterkt met de komst van Wim Eveleens en Rob Lathouwers maar met vertrek van Gerard van Es. Ook HWP 2 kende wat verschuivingen. Zo zagen we Rene in ’t Veld aan het eerste bord plaats nemen en konden we vernemen we dat Harry Lips ook het tweede zou versterken. Jan Burggraaf zag ik niet meer op de lijst terug, zeker door een andere club weggekocht.
Santpoort miste Rob Lathouwers en HWP kwam zonder Lips en Beerens opdagen.
Na een uur spelen werd een bedenkelijke stelling van Wim Laurens aan het achtste bord ineens remise (0,5 – 0,5). Zijn tegenstander nam in betere stand genoegen met remise. Het zou een tijd duren voordat HWP zijn score zou verdubbelen want er volgde een reeks nullen.
Ilias was de eerste die een vol punt liet aantekenen. Nadat snel de dames eraf gingen ging zwart met een Paard van a5 naar b3. In die buurt is het dier ook ergens overleden (lees: verloren gegaan) en had Santpoort zijn eerste volle punt. (1,5 – 0,5)
Zelf speelde ik tegen Joziasse die na een degelijke openingsopbouw een afgrijselijke fout maakte en nog twee uur in een puinhoop verder speelde maar waarvan de stand allang vaststond. (2,5 – 0,5).
Martijn stond de hele partij iets beter maar toen zijn tegenstander een volle kwaliteit in de aanbieding deed, was ook duidelijk dat de strijd gestreden was. (3,5 – 0,5).
De partij van Stefan aan het zevende bord, kon ik moeilijk volgen. Een dubieuze opening gevolgd door een scherp middenspel en een mooi mat door een paard is wat ik uit de wandelgang terughoorde. (4,5 – 0,5)
Ook Wim had de vaart eronder in zijn partij aan het vijfde bord. Met zwart kwam hij al snel beter uit de opening. Zijn tegenstander kende de finesses niet en kon niet verhinderen dat zijn stukken zeer passief kwamen te staan. Wim maakte de partij soepel uit zonder wit ook maar een schijn van kans te geven (5,5 – 0,5)
Xander leek me naast Wim Laurens het enige zorgenkindje te worden die middag. Hij besteedde gruwelijk veel tijd aan de opening en speelde die bepaald niet optimaal. Maar ook niet slecht, had alleen niet het bekende ‘plusje’ met wit. Maar bij Xander maak ik me ook niet zo snel druk. Toen hij nog ergens kwam melden dat hij remise had aangeboden gekregen, heb ik alleen opgemerkt dat zijn halfje waarschijnlijk niet nodig zou zijn gelet op de goede standen aan de eerste vijf borden van Santpoort. Xander ging weer terug aan zijn bord en speelde verder met nog een minuut of acht voor een reeks zetten. Maar toen hij eenmaal het loperpaar had in een technisch voordelige stelling, won hij de partij volledig verdiend (6,5 – 0,5).
Er was nog een partij aan de gang die de Chinees ernstig vertraagde: Piet was nog druk doende een kwaliteitsvoorsprong te verzilveren. Niemand twijfelde eraan dat dat ook zou lukken, maar het lukte niet! In ’t Veld hield stand en Piet kwam er niet doorheen en moest in remise berusten. (7 – 1).
Een grote overwinning die echter gemakkelijk werd behaald door het hoge blunderpercentage. Zo gemakkelijk zullen we het niet elke keer krijgen.
Peter de Roode