De laatste wedstrijd van het seizoen speelden we thuis tegen HWP Haarlem 2 in het vertrouwde Polderhuis. Hoewel ‘vertrouwd’: onze speelzaal wordt misschien een trampoline zaal! Paniek in de tent, Santpoort op zoek naar een nieuwe locatie. Om half een stond het bestuur al in het Polderhuis om rondgeleid te kunnen worden door de beheerder om nieuwe mogelijkheden aan zalen te bekijken. Uiteindelijk kwam de beheerder om 12.45 binnen. De uitkomst: nog veel onduidelijk en onzeker. Maar ja, dat was de toekomst altijd al. Oh ja, er werd ook nog geschaakt.
HWP Haarlem 2 was in feite al zo goed als gedegradeerd, want hun lot lag in eerste instantie bij de Wijkertoren, die moest dan niet winnen van Het Spaarne. Vervolgens zou HWP dan van ons moeten winnen. Beide scenario’s gingen niet op. Waarschijnlijk geloofden de Haarlemmers er zelf ook niet in want ze namen zeer verzwakt plaats aan de wedstrijd. Het werd al snel duidelijk dat het een grote overwinning ging worden. Rond de klok van half drie stonden we 1-0 voor.
Jan was als eerste klaar. Kwam zeer prettig uit de opening, en het voordeel werd steeds groter toen zwart allerlei kleine en grote onnauwkeurigheden beging. Op een bepaald moment was de druk op de f-lijn te groot voor zwart waardoor zwaar materiaal verlies niet kon uitblijven.
Hans kwam met groot voordeel uit de opening maar gaf dit op zet 10 weer terug. Zijn tegenstander dacht daarna een stuk te winnen maar dit kostte hem eerst een pion en een zet later zelf de partij.
Ingmar ging er met zwart met gestrekt been in. Het leek allemaal veel te optimistisch van zwart maar het bleek te werken toen Rob Mulder niet scherp genoeg was. Even een kleine hartverzakking toen het witte Dd5+ op het bord verscheen. Maar het bleek de beslissende blunder, Ingmar won een Toren en daarmee de partij. Waarschijnlijk stond wit daar goed tot gewonnen.
Peter speelde met wit tegen Peter (Beerens). Zwart speelde de opening niet geheel nauwkeurig, en toen wit met Le7:! kon inslaan was de partij in hogere zin beslist. Zwart wist een soort vesting op te bouwen maar toen een tweede front werd geopend met g3, Kg2 en h4! werd de partij snel beslist.
Aan het zesde bord speelde Rob de Roode met wit tegen invaller Roel Faber. Z’n tegenstander koos voor betonschaak vanuit de opening. Een dichte stelling volgde. Rob zag het juiste plan in de stelling en won een pion en stond gewonnen. Wit brak de boel open met b4 en d4 om de open zwarte koning aan te vallen. Echter ook wit zelf moest uitkijken met een mogelijk kwaliteitsoffer met Txh3. Dit heeft er zelfs één moment ingezeten waarna zwart remise had kunnen maken. Het werd niet gezien en Rob ruilde dames wat niet het sterkst was. Desondanks was het eindspel nog steeds gewonnen maar op de 41e zet vergaloppeerde Rob zich met f6?? en gaf zo z’n volledig gewonnen stelling weg. Eeuwig schaak volgde enkele zetten later met remise als einduitslag.
Martijn speelde een nieuwe opening kende de finesses niet goed, dacht een pion een zet later terug te slaan maar zag deze vervolgens nooit meer terug. In het middenspel moest hij gedwongen een kwal offeren en daar moet zijn tegenstander gewonnen hebben gestaan. Zijn geluk was dat zijn tegenstander weinig tijd had en het al snel remise besloot te geven.
Mick zijn tegenstander trok met wit fel van leer in de opening met Lg5 en Dh4. Maar misschien was het minder gevaarlijk dan het leek. Zwart kwam er goed uit, ruilde stukken en wit werd opgescheept met een achtergebleven pion op d4. Maar in die fase waar Mick aan het oogsten zou gaan, gleed hij uit en met materiaalvoorsprong van zwart stond wit ineens pat.
Menno die het licht mocht uitdoen over zijn partij, schreef het volgende: Met zwart speelde ik een zeer moeizame partij en stond lange tijd slecht. Ik miste mijn zwartveldige loper en het was verdedigen geblazen. Gelukkig was het allemaal niet zo duidelijk voor de tegenstander en bleef ik redelijk overeind. In grote tijdsnood blunderde wit gigantisch waarna mat niet meer af te wenden was en het laatste punt van de dag bij kon (met heel veel mazzel) worden geschreven.