Santpoort 1 – Oud Zuylen 1: 5-3

Onze laatste wedstrijd die een soort Ajax – Twente had moeten worden, kende nauwelijks nog enig belang. Onze tegenstanders waren namelijk één ronde voor het einde reeds kampioen. Wel wilden wij absoluut winnen, beste tweede worden en de beste promovendus zijn. We hebben de kampioen verslagen, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat –naar verluidt- zij met drie invallers speelden.

Met een van de invallers van Oud Zuylen stond ik aan de bar toen ik mijn koffie aan het halen was. Hij vertelde dat hij een ‘schaaktoerist’ was. Desgevraagd legde hij uit dat hij de wereld over reist om toernooien te spelen. Hij was pas in 1993 begonnen met schaken en was zoals ik inschatte ouder dan ik en dan ben je niet meer de jongste. Verder merkte hij op dat hij drie keer per jaar succesvol inviel. Ik vertelde hem dat hij tegen mijn zoon Martijn aan het spelen was.

Het was deze zelfde meneer De Lange die met de grootste snelheid zich naar een verloren stand vluggerde. Zijn openingsbehandeling zag er niet uit en het kostte Martijn dan ook weinig moeite -ingeleid met f4-f5!-  de zwarte stand op te blazen (1-0). Martijn heeft voor zijn doen een matig seizoen achter de rug. Maar door de vele toernooien die hij speelt wordt dat ruimschoots gecompenseerd. Inmiddels is zijn rating in de 2100 dus daar zit nog voldoende groei in.

Het woord ‘schaaktoerist’ heeft in de schaakwereld dankzij de heer De Lange nu weer een wat positievere uitstraling gekregen: iemand die het leuk vindt om toernooien af te reizen en partijen te spelen. Maar het zal een jaar of tien geleden geweest zijn dat Kasparov Akopian voor ‘schaaktoerist’ uitmaakte. Dat was bepaald geen compliment. Zijn boodschap was duidelijk: “Jij hebt op dit toernooi niets te zoeken”. De eerstvolgende partij tussen de heren werd gewonnen door Akopian zodat Garry diep door het stof mocht. We missen hem nog elke dag met zijn gepeperde uitspraken.

Vader Wim viel in op bord 8 voor zoon Wim Laurens. Wat al voorspeld was, gebeurde ook: saaie openingsbehandeling –correctie: “Degelijke openingsopbouw ivm Wim Laurens”. Geen wild-west avonturen terwijl je koffie aan het halen bent. Nee, niets van dat alles. Stukken goed neerzetten, druk uitoefenen op een geïsoleerd pionnetje op d5. Stukken verder optimaliseren. Saai he? Ja, maar zeer effectief. Wim was al in 19 zetten klaar. De inval van de witte stukken over de c-lijn werd zwart fataal (2-0). Wim speelt heel degelijk en is om die reden voor Santpoort 1 een uitstekende invaller.

Andere Wim (Eveleens) net terug van vakantie en bepaald niet vermoeid, bouwde bekend op met zwart. Wit daarentegen bouwde wat verdacht op 
–althans dan vond ik-  door zijn dame op a1 te zetten. Of het alleen daar aan lag weet ik niet, maar ik zag de zwarte stukken steeds actiever komen te staan en op een gegeven moment keek de zwarte Loper op b7 wel erg ver langs de diagonaal. Wit was duidelijk bezig te overlijden en toen ik weer langs kwam was de witspeler inderdaad gestorven, hoewel beide spelers in de kantine daar bij de analyse weinig last van hadden. (3-0). Wim heeft een prima seizoen achter de rug, topscorer van het team en misschien wel van de gehele poule. Zijn rating zal naar verwacht eerdaags ook de 2100 in gaan.

Piet is een ander verhaal. Duidelijk vermoeid van het NK jeugdtoernooi waar hij als begeleider van vijf talentvolle Santpoortse schakers (Dave, Bas, Daan, Nathalie en Ilias. Lijkt me een heel 'vermoeidend' groepje!) optrad. In zijn partij deed hij me denken aan de vroegere schaker Tsechskovsky. Ooit zei Sosonko daarover dat deze man een ‘diepzeeduiker’ was. Hij bedoelde daar een type schaker mee dat elke keer de optimale zet zoekt. Daar weliswaar bakken met tijd tegenaan gooit en dan in tijdnood alles volkomen verknoeit. Dat beeld kreeg ik toen ik Piet op de 4^e zet ….Pd4 zag doen. Weliswaar geen verkeerde zet maar wanneer de klok dan reeds een half uur aanwijst dan weet je gewoon dat het diepzeeduiken wordt. Zwart kwam natuurlijk behoorlijk uit de opening, maar door de gruwelijke tijdnood kon de blunder niet uitblijven (3-1).

Piet heeft geen goed seizoen gedraaid. Kan natuurlijk veel beter en daarom hoop ik dat we volgend seizoen hem weer zien schitteren.

Ilias leek met wit over zijn tegenstander heen te lopen toen deze wat verdacht opbouwde in de opening. Maar blijkbaar was dat gezichtsbedrog want zwart kwam volledig terug en toen ik een zwart Paard op f4 zag staan, vreesde ik voor het leven van Ilias. Maar deze heeft mij keurig uitgelegd bij zijn standaard menu ‘kip met ananas en Spa Brauw’ hoe de truc in elkaar zat. Kan het u niet navertellen, maar het zal ongetwijfeld van het allerhoogste smerigste niveau zijn geweest. Zo smerig zelfs dat zijn tegenstander er zichtbaar goed ziek van was (4-1). Met een score van 6,5 uit 9 heeft Ilias een prima seizoen gedraaid. Moet nu toch echt over de 2200 heen kunnen.

De overwinning was dus bijna binnen maar twee borden stonden volkomen aangekrant (die van Rob en mij) zodat Xander de overwinning moest veilig stellen. Het kon dus nog spannend worden.

Rob bouwde actief op met wit. Speelde snel en kwam op een bepaald moment met een pionoffer e4-e5. Ik twijfelde aan de correctheid van het pionoffer omdat ik vond dat er teveel witte stukken waren geruild. Of ik gelijk had, weet ik niet. Misschien maakte Rob ergens later een fout, maar feit was dat hij in een totaal verloren eindspel terecht kwam als gevolg van een vrije b-pion van zwart die gezellig door wist te wandelen tot b2. En dat is en heel eind, kan ik u zeggen. De witte stelling was toen al meer dan terminaal, maar op de een of andere manier had de zwartspeler moeite om wit uit zijn lijden te verlossen. Misschien werkzaam in de zorg, wie zal het zeggen. Het duurde en het duurde maar. Maar het onvermijdelijke kwam uiteindelijk toch: de capitulatie van Rob (4-2). Ik hoorde zijn tegenstander achteraf roepen dat hij ervan genoten had. Waarvan, vroeg ik mij af: van zijn eigen techniek of het laten lijden van de tegenstander?

Rob heeft drie partijen voor Santpoort gespeeld. Weet zeker als hij weer wat meer zou spelen, hij zijn hoge rating kan handhaven. Hij ziet dingen namelijk  razendsnel.

Xander kreeg 1.b4 en 2.b5 naar zijn  hoofd geslingerd. Wat wit bereikte was dat Xander mooi zijn Loper niet kon fianchetteren op g7. Xander onthand? Dat viel mee. Hij kreeg ruimte-overwicht en leek mooie kansen te krijgen op de Koningsvleugel. Het verbaasde mij dat ik hem zijn stukken zag dirigeren naar de Damevleugel ingeleid met …La6, daar waar ik met …h5 de witte Koningsvleugel zou proberen te kraken. Maar Xander en ik houden er een andere schaakstijl op na. Hij leek het gelijk aan zijn zijde te krijgen. Helemaal regelmatig ging het niet, want de stand was erg remiseachtig maar met veel duwen en trekken, en natuurlijk overgoten met Xander trucjes – en die zijn niet fijn kan ik uit eigen ervaring melden- wist Xander het punt naar zich toe te trekken (5-2). Xander heeft een matig seizoen achter de rug. Drie uit zeven, vertelde hij. Maar begon zeer moeizaam met een paar pijnlijke nullen. De effecten van het ingetreden huwelijk ijlen nog na.

Tja en dan uw verslaggever. Die zette de opening goed op voor zwart. Kwam wat beter te staan. Zijn tegenstander bood al snel remise aan. Daar ontbrak mij elke logica voor. Het kleine voordeeltje dat ik had, kon omgezet worden in groter voordeel. Maar op dat moment koos ik een verkeerd plan door torens te verdubbelen op de c-lijn. Mijn voordeel verdampte en het stond toen weer gelijk. En toen in lichte tijdnood ‘even snel een zetje doen’. De afgrijselijke blunder …Pe5?? deed de zwarte stelling direct ineenstorten. Sputterde nog wat tegen, maar mijn tegenstander schoof het onberispelijk uit (5-3). Ook heb ik het met 5,5 uit 8 een meer dan matig seizoen achter de rug en beloof het komend seizoen beterschap.

Al met al een nipte overwinning op een verzwakte kampioen. Santpoort werd daarmee de beste promovendus en tweede uit zijn Poule met de meeste bordpunten.

    Eindstand in poule 3D