Op een stormachtige en natte zaterdag speelde het eerste team van Santpoort uit tegen Heerhugowaard 1. Na ruim een half uur gereden te hebben kwamen we aan in café ‘De Swan’. Eenmaal gearriveerd werd er rustig een kopje koffie gedronken alvorens de wedstrijd zou beginnen. Klokslag één uur gaf ondergetekende als teamleider van Santpoort 1 de opstelling door en de wedstrijd kon beginnen.
Na ruim twee uur speeltijd, waren er een aantal opmerkelijke standen waar te nemen aan de drie hoogste borden. Ilias van der Lende – spelende op bord 2 – kwam slecht uit de opening en stond alles behalve fijn. Zijn buurman Martijn de Roode stond er ook merkwaardig voor. Hij stond een pion achter en in ruil daarvoor had hij een interessante aanvalsstand. Piet Peelen stond fijn op bord 1, hoewel hem dat wel de nodige tijd kostte. Van de overige vijf borden was nog weinig te zeggen.
Rond vier uur ’s middags was het meeste zweet op mijn voorhoofd te bekennen. Het team dat op papier stukken minder dan Santpoort 1 was, bood goed tegenstand. Ilias stond inmiddels totaal verloren, Martijn was niet tevreden met zijn spel en Piet had de lastige opgave om twaalf zetten te spelen met twee minuten op de klok. Daarentegen stonden Gerard van Es, Xander Schouwerwou en Wim Laurens Gravemaker erg goed. Peter de Roode en Stefan Fokkink stonden beiden degelijk. De uitslag zou wel eens erg positief kunnen gaan meevallen.
Mijn gedachten dwaalden af naar het clubblad – waarmee ik mee bezig was, totdat ik geroezemoes hoorde bij de partij van Ilias. Ik liep er haastig heen en zag tot mijn grote verbazing dat Ilias plots gewonnen stond! De tegenstander had een dame weggegeven, spartelde nog even door en gaf vervolgens op. 0 – 1 voor het uitspelende Santpoort 1.
Iets later had de opponent van Gerard kennelijk afgekeken bij zijn teamgenoot aan bord 2 en gaf eveneens een dame weg. Het tweede punt was binnen. Piet overleefde de tijdnood en stond een gezonde pion en stand voor. Dit leek de ommekeer van de wedstrijd, dacht ik. Mijn beeld werd direct bevestigd door twee toeschouwers die naar elkaar fluisterden: “Ons enige lichtpuntje is gedoofd”.
Vanaf dat moment ging het erg voorspoedig. Xander drukte een aanval op de damevleugel door en won. Martijn die een aanvankelijk een rommelige stelling had, kreeg remise aangeboden maar had daarvoor een zeer goede kans gemist op groot voordeel. Aanvankelijk weigerde hij de remise maar kreeg daar even later al spijt van. Gelukkig bood zijn tegenstander met een pion meer wederom remise aan. Martijn nam dit aan. 0,5 – 3,5 was de tussenstand en nog één punt was nodig om twee volle wedstrijdpunten te pakken.
Wim Laurens die een uitstekende partij speelde, won vakkundig door met een loper meer de technische fase goed af te ronden. Hij haalde hiermee het beslissende punt binnen voor het team. De zege van Santpoort 1 was hiermee een feit. De vraag die nu overbleef was met hoeveel.
Vlak daarna won Piet zijn partij en hiermee noteerde Santpoort nog een punt op het scorebord. 0,5 – 5,5. In het inmiddels verlaten zaaltje speelden Peter en Stefan nog en ook zij wilden nog een duit in het zakje doen. Stefan stond zeer goed in een toreneindspel en Peter had een hele dichte en vaste stelling op het bord, het zag er remiseachtig uit.
Koelbloedig speelde Stefan de juiste zettenreeks en de tegenstander gaf hem de hand en feliciteerde hem. Peter hoorde dat Stefan gewonnen had en speelde zijn zet. In een flits zag hij dat dit een onnauwkeurige was en bood direct remise aan. De tegenstander merkte op dat hij hier ‘even’ over ging nadenken en nam het remiseaanbod na 5 seconden aan in een zeer goede stand. Hiermee heeft Heerhugowaard 1 slechts één punt weten te scoren door twee remises tegen de twee De Roode’s en Santpoort 1 noteerde zeven bordpunten.
Al met al was de middag zeer geslaagd en mochten de acht hardwerkende spelers met opgeheven hoofd naar huis gaan. 1 – 7 is meer dan een keurig resultaat!
Rob de Roode