Het nieuwe seizoen
is weer begonnen en Santpoort 1 mocht thuis aantreden tegen Purmerend. Een club
van ongeveer gelijke sterkte, dus het kon alle kanten op. De dansclub had de
zaal tot 13.00 uur gehuurd, waardoor we iets later begonnen. Dat was niet zo’n
probleem maar ronduit irritant was de Karaoke herrie uit de sporthal. Het klopt
zeker dat als je slecht staat, je je aan alles ergert. Ik had er zeker last van.
Van Nederlandse muziek word ik niet echt opgewonden, laat staan als goedbedoelde
amateurs vals en luid door je interne stem heen lopen te brallen. Goed, dat is
gezegd.
Hans kwam al snel
naar me toe met de vraag of hij het remise-aanbod mocht accepteren. Ondanks dat
ik wat donkere wolken bij een aantal vermoedde (o.a. bij mezelf) gaf ik akkoord
omdat Hans veel tijd had verbruikt. Hans was niet in zijn spel gekomen, via
zetverwisseling waren beiden in een andere variant waarschijnlijk gekomen die beide
spelers niet wilden spelen. Een gesloten stand resteerde waarin beide spelers
vroegtijdig de vredespijp rookten (0,5 – 0,5)
Het werd al snel
duidelijk dat dit niet een Santpoort middagje ging worden. Het begon bij Rob, die
op een cruciaal moment de verkeerde afslag nam. Hij baalde daar stevig van maar
kon niet verhinderen dat zijn tegenstander zijn voordeel netjes uitbouwde en
verdiend het punt opeiste (0,5-1,5).
Ikzelf was al vanaf
het begin in de problemen gekomen. Daar kwam bij dat ik veel tijd nodig had
waar mijn tegenstander allemaal logische zetten kon doen. Toen ik een variant
die ik reeds verworpen had toch speelde en één nanoseconde me realiseerde dat
ik iets ernstigs had gedaan, wist ik dat het over was. Mijn tegenstander
speelde het netjes uit en won verdiend (0,5-2,5).
Gelukkig kwamen
er wat zonnige momenten voorbij. Allereerst Martijn. Hij speelde degelijk met
zwart. Wit had ruimtevoordeel en een drukstelling maar de prijs die hij er voor
moest betalen was de verzwakking van veld d4. Als wit de druk zou verslappen
zou veld d4 een probleem kunnen gaan worden. Wit had veel tijd nodig, liet de
druk verslappen, kwam slecht te staan en in bijna verloren stand ging hij door
zijn tijd (1,5-2,5).
Bas had wit en
speelde een gecompliceerd potje. Had hij openingsvoordeel? Ik weet het niet. Op
een bepaald moment kwam hij naar me toe en vroeg of hij het remise-aanbod mocht
accepteren. Nee, doorspelen, luidde het advies. Dat bleek een goed advies want Bas
bleek de handigste van de twee in een complexe stand en eiste verdiend het punt
op (2,5-2,5).
Maar het goede nieuws
werd al snel teniet gedaan. Harmen had aan bord 1 een goed voorbereide
tegenstander getroffen. Harmen kon op een bepaald moment gelijk maken, koos
voor ambitievol schaak door op jacht te gaan naar kwaliteitswinst op f1. Het
bleek geen goede keuze, wit kreeg goede compensatie en na nog een onnauwkeurigheid
van zwart, bleek het overgebleven eindspel niet meer te houden ondanks fel
verzet van Harmen. (2,5-3,5).
Nog twee partijen
over: Menno en Daan. Menno speelde een krankzinnige partij, er gebeurde van
alles, kansen gingen dan weer naar de een dan naar de ander. Op een paar
momenten kon zijn tegenstander met wit met winnend voordeel fsluiten. Maar deed
het niet. Er kwam een positie met Menno een Dame voor drie stukken. De stand
leek nog onduidelijk maar toen wit ook nog een Paard verloor was het over en
uit. Een goed debuut van Menno in het eerste! (3,5-3,5).
De partij van
Daan zou beslissen waar de matchpunten naar toe zouden gaan. Redelijke opening
waar misschien meer uit te halen viel. Maar zijn tegenstander maakte geen
fouten en Daan kwam passief te staan en kwam in een zeer kwalijk Toreneindspel
terecht. Optimisten dachten dat daan dit wel zou keepen. Maar zijn tegenstander
deed het uitstekend, vooral zijn b5! En zijn Kd3! gaven blijk van een goed
gevoel van eindspelkennis. Daan probeerde van alles maar het Toreneindspel was
en bleef verloren. (3,5-4,5).
Daarmee startten we net zoals vorig jaar met een verlies. Jammer. Maar we gaan
het in de volgende ronde compenseren.
Peter