Afgelopen zaterdag speelde Santpoort 1 uit
tegen Philidor Leiden en werd er met 4-4 gelijk gespeeld. We wisten van tevoren
dat het een zware wedstrijd zou worden en dat werd het zeker.
Na twee uur spelen zag het er allemaal goed
uit voor ons. Bas stond na de opening slecht maar kwam steeds beter te staan,
Marcel en Wim gelijk, Patrick ietsje beter, ondergetekende, Peter, Wim Laurens
en Daan erg goed. Maar hoe is het dan 4-4 geworden?
Daan
speelde op bord
8 een (bijna) foutloze partij. Hij kwam in een opening die hij goed
beheerste en zijn tegenstander had duidelijk niet in de gaten waar het in de
stelling om draaide. Kort daarna kwam Daan gewonnen te staan en hij maakte het
zeer mooi af!
Peter stond op bord 5 na de
opening al snel een pion voor. Tenminste, zo zegt hij het maar het is nog
allemaal theorie. Hij blijkt het echter wel ook te kunnen verklaren want hij is
geen moment in gevaar geweest en ging als een trein door de stelling van zijn tegenstandster.
Knap gespeeld!
Wim speelde op bord 4 een partij
met veel gemiste kansen. Na een goede opening kwam hij snel beter te staan met
zwart maar speelde hij het niet optimaal. Toen hij ook nog in een eindspel
terecht kwam met een pion minder zag het er lastig uit maar misschien remise.
Het bleek echter al snel mis te gaan en dus verloren.
Bas speelde een wisselvallig potje op bord
2. Na een dubieuze opening van zwart (Bas was zwart) kwam hij er mee weg en
bleek de schade mee te vallen. Het bleek zelfs prima te zijn voor zwart toen
wit vergat d5 vaak genoeg te dekken! De wit speler besloot grof materiaal in te
leveren voor rommel kansen en gezien de tijdnood van Bas niet al te gek. Bas
hield zijn koel echter en pakte een vol punt!
Tussenstand 3-1 voor ons. Ik heb net in
tijdnood een gewonnen stand veranderd in een remise tot verloren stand. Maar
toen ik vroeg wat is de tussenstand kreeg ik een 3-1 voor maar we gaan verliezen.
Blijkbaar was ik niet de enige!
Patrick speelde op bord 6 een potje
typerend voor hoe het hele seizoen voor hem gaat. Na een goede opening en raar
gedoe met paarden wat alleen hij begrijpt kwam hij prima te staan. Maar dan
krijg je steeds minder tijd en laat hij het helaas toch weer glippen. Toen ik
na de tijdnood keek zag ik een verloren eindspel en dit werd helaas een nul.
Ondergetekende
kwam prima uit de opening en speelde zijn tegenstander
helemaal zoek (als zwart Pa8 moet spelen..). Toen mijn tegenstander besloot te
gaan rommelen bleek ik echter niet mijn rust te kunnen houden en besloot ik op
de verkeerde momenten veel tijd te nemen en verpestte ik mijn voordeel. Vlak
voor de 40e zet had ik voor een halfje moeten gaan maar toen deed ik nog een
paar zetten waardoor ik zelfs slecht tot verloren kwam te staan. Gelukkig voor
mij besloot mijn tegenstander al snel af
te wikkelen naar een paardeneindspel wat ik remise kon houden.
Marcel speelde op bord 3 een zeer
interessant potje. In een opening waar je denkt 'hier is niets aan de hand' bleken er een heleboel interessante dingen in
te zitten. Marcel kwam hier minder uit maar door een onnauwkeurigheid van zijn
tegenstander was hij weer terug in de partij. Na de tijdnood bleef er een
stelling over waar weinig uit te halen viel en al snel kon Marcel helaas
opgeven.
Hoewel Marcel later klaar was dan Wim Laurens
is het voor dit verslag spannender om het zo te beschrijven.
Wim
Laurens was als laatste bezig op bord 6 en speelde een voor mij zeer grappige partij. Wim Laurens
was wit en kreeg een tegenstander tegenover zich die een ander spel dan de rest
van de wereld speelt. Hij zet zijn stukken allemaal op de achterste rijen
rustig neer en zegt 'laat het maar zien'. Zeker voor de actie … Ld7-Lc6
Pc2-d4 Lc6-d7 kan je niets anders dan respect hebben want niets doen is
lastiger dan het lijkt. Wim Laurens ging dan ook forceren en kwam.. verloren te
staan! Maar het is Wim Laurens en dus moet je altijd oppassen dat hij je niet flest.
Hij kwam met het prachtige f6+ xf6 De4!, wat een zeer knappe wending was die de
kans op remise in stand hield. Er bleek uiteindelijk een eindspel op het bord
te komen waar WL twee pionnen minder had maar een soort zetherhaling op het
bord had getovered. Iedereen was verrast toen bleek dat Wim Laurens klaar was
en een halfje had! In een mindere stand een halfje sprokkelen is een
belangrijke kwaliteit en Wim Laurens kan dit als geen ander!
Al met al een wedstrijd die zeker gewonnen had
kunnen worden, maar ook zeker verloren had kunnen worden. Tevens was dit een
harde aanslag van Bas op mij voor de topscoorderlijst en zal ik de rest van het
seizoen moeten winnen om het nog spannend te houden.
Ilias