Deze keer was de wedstrijd tegen de Wijkertoren voor mij het weerzien van oude schaakcollega’s van 30 jaar geleden. Met Nico Kok, Paul Spruit, Peter Uijlings en Hendrik Koopman was het halve team aanwezig waar we destijds in de 1e klasse bij schaakclub Weenink (de voorloper van de Wijkertoren) mee uitkwamen.
De wedstrijd Santpoort 1 – Wijkertoren 2 in de 6e ronde had voor beide clubs geen betekenis in termen van degradatiegevaar of kampioenskansen. Iedereen kon vrijuit spelen, bloedeloze remises waren er niet bij, want er werd flink gestreden. Maar geblunderd werd er ook. Hele dames zelfs. Helaas waren het vooral de Santpoorters die aan de verkeerde kant van het bord zaten. Rob blunderde maar dat kostte geen punt, Martijn’s blunder kostte een vol punt en Jan’s dame weggeven slechts een half punt. Dat is dan ook wel weer knap. Hoewel ‘de eer’ aan zijn tegenstander toekwam
Na een spannende strijd stond er 4-4 op het scoreformulier.
Menno speelde met wit logische zetten en had zijn ontwikkeling snel op orde. De tegenstander pakte een vergiftigde pion waarna hij een stuk verloor. Het eerste punt kon dus snel worden bijgeschreven.
Rob had een slechte middag. Hij speelde tegen Peter Uylings die koos voor een scherpe opening. Op zet 11 maakte Rob een stevige fout en kon eigenlijk al opgeven vanwege een stukverlies. Voor de vorm werd er nog doorgespeeld, maar het was kansloos.
Ingmar speelde met wit tegen Paul Spruit, wit kreeg in de opening een voordeel door snel de dames te ruilen en een mooie open A-lijn te creëren. Het lukte Ingmar zelfs om een pion te winnen, helaas zag hij niet het vervolg om deze pion voldoende te verdedigen waardoor het weer gelijk werd. In het eindspel wisten beide spelers niet het verschil te maken waardoor er na zetten herhaling remise overeen werd gekomen.
Jan overspeelde langzaam zijn tegenstander. Dat was ook niet verwonderlijk want de 300 ratingpunten meer moeten toch ergens in tot uiting komen. Toen zijn tegenstander ook nog …c5? speelde en zijn zwartveldige Loper verloor stond hij kansloos verloren. Maar Jan gaf al het voordeel weer weg toen hij meende op mat te kunnen spelen. Maar er kwam geen mat en wit stond slechts iets beter. Maar de comedy of errors was nog niet afgelopen want zwart raakte volledig onnodig een volle Toren kwijt, maar helaas voor Jan maakte hij dat niet gewoon af maar verloor zijn Dame door een klein trucje. Daarna werd in totaal verloren stand voor Jan remise gegeven omdat zijn tegenstander geen tijd meer had.
Hans kwam prima uit de opening en besloot (onnodig) een pion te offeren. Hierdoor kwam wit goed tot gewonnen te staan. Alleen miste wit op zet 27 het subtiele Dc3! van zwart waardoor zwart ineens gewonnen stond. Daarna was het een kwestie van de partij uitschuiven.
Peter speelde tegen Hendrik Koopman met zwart. Oude schaakmaten die meerderde malen de degens met elkaar hadden gekruist. Hendrik heeft 20 jaar niet geschaakt en is dit seizoen weer opnieuw gestart. Openingen verleer je, schaken niet, en schaakritme moet je opbouwen. Maar ik was gewaarschuwd want Daan Haver was ternauwernood aan een verlies ontsnapt tegen Koopman in een eerdere ronde.
Hendrik verraste me in de opening, maar het was wel een aangename verrassing. In een opening die ik van kinds af aan al speel, en de patronen op mijn broekzak ken, besteedde ik desondanks veel tijd. Zetvolgorde en details deden er toe. Op een paar momenten vond de engine dat mijn goede zetten niet optimaal waren. Geen probleem, want ik kwam langzaam maar zeker tot een koningsaanval. Hendrik zette zijn stukken neer op de Damevleugel, ik richtte de zwarte stukken op de Koningsvleugel. Het werd snel duidelijk dat het initiatief van wit op de Damevleugel niet op gang kwam en wit moest zijn stukken overbrengen naar de andere kant van het bord. Wit in de verdediging, zwart in de aanval. Ik kon de druk steeds verder opvoeren, had weinig tijd nodig, zag dingen snel en de witte stand was niet meer te redden. De zwarte aanval sloeg door.
Mick begon goed met zwart en wist zijn tegenstander snel in een lastige situatie te dwingen; helaas kon hij de doorbraak niet vinden en werd hij verrast door het tegenspel dat zijn tegenstander wist te vinden. Hij maakt een aantal verkeerde beslissingen op rij voor de tijdscontrole en verloor zo zijn partij.
Martijn speelde een nieuwe opening en kwam er gemakkelijk uit. Zijn tegenstander speelde het al snel onnauwkeurig en verloor al snel een pion. In het middenspel kwamen er nog tactische trucs is. Nadat deze gepareerd waren stond Martijn volkomen gewonnen. Op meerdere momenten kon het worden afgemaakt. In plaats daarvan volgde een reeks onnauwkeurige zetten en stond zijn tegenstander plotseling gewonnen. Het gewonnen dame eindspel werd netjes uitgespeeld.