Het was aan Santpoort om te laten zien dat de plaats op de ranglijst onder het verwachting- en ambitieniveau was. In een spannende wedstrijd werd uiteindelijk het lang niet zwakke Zukertort 2 verslagen met 6-2. Een goed begin van het nieuwe jaar.
Het werd die middag al heel snel duidelijk dat onze staartborden van zich af gingen bijten. Wim Laurens kwam met groot voordeel uit de opening. Toen ik de zwartspeler de omgekeerde ontwikkelingszet Lb4-f8 zag spelen had ik het punt al geteld. Nu was dat wel erg optimistisch maar het grote witte voordeel werd omgezet in een enorme drukstand die resulteerde in damewinst tegen toren en loper. Dat bleek voldoende voor de winst (1-0) en daarmee was de eerste overwinning van dit seizoen voor Wim Laurens een feit. Hopelijk heeft hij nu de smaak te pakken.
Iemand die er ook bepaald geen middagvullend programma van wenste te maken was Jan. Alsof hij in een rapidtoernooi beland is, speelt hij zijn zetten met de snelheid van het licht. Erg vervelend voor zijn tegenstander die daardoor gekluisterd werd aan zijn bord. Het hoofd van hem zagen we steeds wat roder worden en de omstanders begonnen door te krijgen dat Jan in de opening in bekend vaarwater was en zijn tegenstander al aan het improviseren.
’s Avonds bij de Chinees legde Jan desgevraagd uit dat dit allemaal theorie was en het enge schaakje op h5 van wit reeds verliezend. Wit heeft geen schijn van kans gehad: eerst veroverde Jan een kleine kwaliteit en zijn twee lopers waren veel te sterk voor de witte Toren. De stand die voor wit overbleef met een vreselijk gepend Paard op c2 deed pijn aan de ogen en daarom was het logisch dat het witte doek snel viel (2-0).
Wim Eveleens speelde een uitstekende partij. Strategisch zeer goed opgezet en wist steeds waar hij mee bezig was. Hij openende de h-lijn met wit, ging lang rokeren (zeer agressief voor Wim!), voerde de druk op in het centrum en na een paar ongelukkige zetten van zwart moest deze met een stuk achter opgeven (3-0).
Ikzelf speelde tegen WIM Esther de Kleuver. Toen mijn tegenstandster het logische ogende maar niet correcte f2-f4 speelde verzwakte ze haar stelling zodanig dat zwart een klein voordeeltje kreeg door de tegenstoot c7-c5. Toen zij even later wederom de fout in ging door een ontwikkeld stuk af te ruilen tegen een onontwikkelde loper van mij kreeg zwart een enorme ontwikkelingsvoorsprong. Allereerst kreeg ik een ‘inktvis’ op e3 die gevolgd werd door het openen van de stand met d4-d3. De zwarte dame met twee paarden vernielden de witte koningsstelling tot aan bijna mat. Met nog 6 seconden te gaan gaf zij op toen het mat of groot materiaalverlies onvermijdelijk was (4-0).
Maar daarmee leek de koek ook op. Want de overige standen vertoonden de nodige zorgen. Hoewel Ilias zijn stand steeds in orde vond waar ik het zeer bedenkelijk vond staan. Maar dat was nog een hele vechtstelling en had daar wel voldoende vertrouwen in. Aan het optimisme van Ilias zou het in ieder geval niet gaan liggen.
Maar de andere drie borden waren in de problemen gekomen. Piet grote tijdnood en toen hij naar eigen zeggen de dames ruilde zag hij een goede stand in een zeer slechte stand omgetoverd worden die door de zwartspeler netjes werd omgezet in een Toreneindspel met eerst één en daarna twee pionnen meer dat Piet uiteindelijk moest opgeven (4-1).
Xander bouwde rustig op in de opening maar zette waarschijnlijk zijn stukken toch niet goed neer. Zwart kreeg veel te gemakkelijk spel en toen hij een pionnetje op b2 veroverde, zag ik de rouwkaart voor Xander al opgemaakt. Maar Xander moet ook gedacht hebben dat het niet lekker eten is bij de chinees met nul uit vier aan tafel en ging er nog eens goed voor zitten. In tijdnood was hij veel behendiger dan zijn tegenstander en met zijn pion achter wist hij een koningsaanval op te zetten die zwart niet overleefde (5-1). Daarmee was zowel de overwinning van het team als Xander’s eerste punt een feit. “Sla nooit een pion op b2”, hoorden we ’s avonds iemand zeggen terwijl hij te lang wachtte op zijn portie saté.
Ilias kwam gedrukt uit de opening en op een bepaald moment vond ik het wel erg somber beginnen te worden. Allerlei donkere wolken pakten zich samen boven de zwarte stelling. Toen besloot ik maar eens te vragen aan Ilias hoe hij dat zag. Het bleek dat mijn beeld van de stelling van onze zeer ijverige wiskunde student (was zijn tentamen aan het leren op vrijdagavond!) en begenadigd seniorvoetbalspeler (bikkelt op zondagochtend terwijl normale mensen uitslapen), totaal niet klopte. Althans Ilias zag het allemaal anders. Mompelde iets wat ik toch niet kon volgen en concludeerde iets met “ …en dan sta ik goed tot gewonnen”. Er zal zware studie verricht moeten worden om uit te zoeken of dit jeugdelijk overmoed is of dat we hier te maken met diepere schaakkrachten die voor gewone stervelingen zoals ik niet te volgen zijn. Ilias kreeg het gelijk aan zijn zijde. Het witte initiatief verdampte, het eindspel dat resteerde vond ik nog onduidelijk maar toen wit een stuk verloor tegen de zwarte b-pion was het pleit snel beslecht. (6-1).
Martijn kwam gemakkelijk uit de opening maar kon daarna vermoedelijk niet het goede plan vinden. Zijn kwaliteitsoffer bleek achteraf niet correct, wist met hulp van zijn tegenstander nog veel rommel te maken maar moest uiteindelijk toch in die onvermijdelijke nul berusten waarmee de eindslag op 6-2 kwam.