Het tweede team dat twee seizoenen lang tegen degradatie vocht, is overtuigend kampioen geworden. Maar dat de laatste loodjes het zwaarst wegen werd weer eens bewezen.
Met drie invallers uit het derde team (Hans Kors, Ouker de Jong en Rob de Roode), die de tieners Jeronimo, Navarone en Nathalie vervingen, moest gewonnen worden van Kennemer Combinatie 7. Voor KC 7 stond er ook veel op het spel. Een nederlaag betekende voor hen degradatie. Dat beloofde dus een spannende avond te worden.
Doordat de toneelvereniging "onze" zaal bezette, moesten we uitwijken naar een kleine hobbyruimte. Op zich een prima zaaltje om te schaken, maar door het massaal toegestroomde supporterslegioen toch iets te klein en tegenover een rumoerige kleedkamer, waarin een zaalvoetbalteam dat kampioen werd feestvierde. Was dit een voorteken?
Rob de Roode speelde op bord 8 een prima opening en kwam na een klein uurtje vertellen dat hij gewonnen stond.
Gijsbert, die voor de 5e keer met zwart speelde, begon het seizoen een aantal keer op bord 8, maar scoorde goed en ging steeds hoger spelen. Deze avond speelde hij op bord 3 en omdat voor hem de omkeerregel van Tom Spits' stelling gold (neem niet te snel remise en geef de tegenstander met een mindere rating de kans om fouten te maken) koos hij voor een snelle remise. Hij wist dat Rob gewonnen stond, zag naast zich dat Hans erg goed stond en vertrouwde op de klasse van Stefan Fokkink en Wim Gravemaker op bord 1 en 2. Met in het achterhoofd dat ook Bas en Daan Haver nooit allebei verliezen, kon hij met een gerust hart remise aanbieden tegen zijn op papier veel sterkere opponent.
De zaken namen een onverwachte wending toen Rob de Roode zijn gewonnen stelling omtoverde in een stelling, waarin het moest vechten voor remise. Hans Kors gaf op bord 4 het goede voorbeeld door met de door hem geliefde variant tegen het Siciliaans in 25 zetten zijn tegenstander tot opgave te dwingen. 1,5 -0,5. Klasse Hans. Een mooie invalbeurt, met een belangrijke bijdrage aan ons kampioenschap.
Wim kende de opening , die zijn tegenstander op het bord bracht, omdat hij die zelf met zwart ook gespeeld heeft. Wim speelde zoals gewoonlijk erg goed en kwam een stuk voor te staan. Dat ging dus volgens verwachting. Bas en Daan hadden duidelijk initiatief. De koningsaanval die Daan opzette zag er indrukwekkend uit en het leek een kwestie van tijd alvorens zijn tegenstander zou capituleren.
Stefans' stelling was zoals gewoonlijk erg scherp en onduidelijk. Hij houdt daarvan. Voor de teamleider nauwelijks te taxeren. Die moet er op vertrouwen dat het goed afloopt. En dit seizoen maakte Stefan zijn koppositie op bord 1 tot nu toe waar.
Toen Ouker materiaal verspeelde en in een verloren stelling terechtkwam, werd duidelijk dat dit een lange spannende avond zou worden. Rob de Roode's tegenstander miste in het eindspel de winnende voortzetting en claimde remise voor 3 keer dezelfde stelling. Daar kwamen we goed weg. Niet veel later gaf Ouker op en stond er 2-2 op het scoreformulier.
Nu werd het echt spannend. Het kampioenschap leek even illusie, toen bijna tegelijkertijd Daan een toren cadeau deed en Wim zijn stuk voorsprong "teruggaf". Spanning is een ongrijpbare factor. Gelukkig compenseerde Bas de fout van Daan en won overtuigend zijn partij. De stelling dat de tweeling zelden beide verliezen bleek ook vanavond te gelden. 3-2. Wim en Stefan moesten samen nog 1,5 punten halen. De zenuwen van de teamleider en de toeschouwers werden behoorlijk op de proef gesteld. De blunder van Wim had gelukkig geen rampzalige gevolgen want er resteerde een voordelig eindspel dat gedecideerd door Wim in winst werd omgezet. 4-2. Door deze overwinning behaalde Wim een totaalscore van 6,5 uit 7. De beste uit de hele competitie.
Dit lijkt een prachtige tussenstand, maar Daans verlies was een kwestie van tijd en de stelling van Stefan, waarin hij een kwaliteit achterstond met compensatie, werd door iedereen anders beoordeeld en het oordeel wijzigde per zet. Nadat Daan opgaf 4-3, ontstond er een geweldige commotie rond de partij van Stefan. Stefans remiseaanbod werd door zijn tegenstander uiteraard weggewuifd. Bij iedere zet snelden mensen zich naar de gang om hun oordeel met elkaar te delen. Sommigen durfden niet eens meer naar binnen te gaan. De spanning werd bijna ondraaglijk. Stefan stond nog steeds een kwaliteit achter, maar beschikte gelukkig wel over gevaarlijke vrijpionnen. Beide spelers hadden nog weinig tijd op de klok en toverden onverwachte verrassende zetten op het bord. Volgens velen verspeelde Stefan het kampioenschap door de toren te slaan, waardoor zijn tegenstander een dame haalde. Maar overtuigd van zijn zetten speelde Stefan in rap tempo verder en wist ook te promoveren, waarna hij een loper voorstond. Na een onreglementaire zet van zijn tegenstander en dameruil, kon iedereen opgelucht ademhalen. Pionneneindspel met loper voor. Minimaal remise en daarmee 4,5 -3,5 en kampioen !!! Stefans gedesillusioneerde tegenstander zag het niet meer zitten om nog voor zijn kansen te vechten in een eindspel met randpion en verkeerde loper en gaf op. 5-3 en daarmee een halfje te veel voor het kampioenschap.
"Het was nog lang onrustig in het Polderhuis".
Door deze promotie behoud het tweede team aansluiting bij het eerste dat ook kampioen werd. Het is een geweldig jaar voor de club, want ook derde en vierde team, gaan vrijwel zeker promoveren en wellicht halen ook zij het kampioenschap binnen.
Het jaren geleden ingezette beleid, met de jeugd als speerpunt, werp nu mooie vruchten af.
Gijsbert de Bock