Een zwaar bevochten wedstrijd die qua uitslag ruim uitpakte voor Santpoort. De uitslag doet namelijk vermoeden dat het ‘een walk over’ was, maar zoals zo vaak: dat werkelijkheid is wat genuanceerder.
Na een uur spelen vond ik dat er nog weinig te zeggen was over het spelverloop: geen rare dingen gesignaleerd zoals openingsvalletjes of dubieuze stukoffers.
Maar dan zit het ineens mee: Wim Laurens krijgt zomaar een hele Dame aangeboden. Zwart meende een dame op c7 te kunnen plaatsen en was vergeten dat er toch een machtig paard op d5 stond (1-0). Wanneer zoiets gebeurt dan weet je dat de goden je gunstig gestemd zijn.
Ilias kwam in een favoriete opening van hem maar gebruikte meer tijd dan zijn tegenstander viel me op. Meestal een teken dat dingen niet zo soepel gaan als Ilias zelf zou willen. En ondanks dat zwart het niet allemaal optimaal speelde, bleef het witte voordeel, zo daar al sprake van was, binnen de perken. Remise was de meest logische uitslag. (1,5 – 0,5).
Rob speelt niet alleen snel, hij wint ook snel! Het pionoffer dat wit bracht in de opening leverde m.i. nergens voldoende compensatie op. Rob bleef in rapid stijl verder spelen en daarmee de tegenstander ook verder onder druk zettend wat betreft tijd. Maar de stand zag er al niet meer uit voor zijn tegenstander. Een gedwongen doch incorrect stukoffer verlengde het spartelen nog wat maar echt gevaarlijk of interessant is het nooit geworden (2,5 – 0,5).
Wim Gravemaker bouwde met kleine drukmiddelen een mooie drukstelling op en hoewel ik weinig van de partij heb gezien, leek hij me een correcte overwinning te scoren. Wit had al vroeg in de partij zijn loperpaar opgegeven om de zwarte Loper naar d8 te krijgen, maar toen wit daar geen concrete acties aan kon verbinden werd hij heel langzaam terug geduwd. (3,5 -0,5).
Martijn kreeg een zeer onregelmatige opening op het bord en bouwde m.i. te lichtzinnig op. Van zijn h6 zal hij veel spijt gehad hebben toen wit even later met g4! het initiatief nam. Toen de witspeler ergens g5? speelde bloedde zijn aanval dood en ondanks dat beide spelers nog veel zetten moesten doen, ik meen 20 in 7 minuten werd de partij nergens spannend meer. Martijn speelde dat goed uit en was duidelijk behendiger in tijdnood. Achteraf voelde de witspeler goed aan dat hij iets gemist had en wist direct te vertellen dat hij i.p.v. g5? h4! had moeten spelen. Nadere analyses leerden dat wit een gewonnen aanval heeft. (4,5 – 0,5).
Wim Eveleens had zijn dag niet. Geen lekkere opening, passieve stand en eigenlijk zonder echt geschaakt te hebben, verloren. Maar vanuit het gezichtspunt van de tegenstander: mooi en rustig de stand opgezet en met kleine middelen een plezierige stand omgezet in materiaal voordeel en verdiend gewonnen (4,5 – 1,5).
Mijn tegenstander en ik zetten de eerste 16 zetten redelijk snel neer. Dat was ook niet moeilijk want velen waren ons voorgegaan in deze stelling, of in andere woorden: het was een theoretische stand. Vanaf zet 16 tot en met 23 speelden wij op een hoog niveau onze partij en besteedden wij ruim de tijd om de optimale zet te vinden. Daarna kwam het tweede bedrijf en ging de het niveau met sprongen –of bakken elo punten – omlaag. Een geknoei van jewelste vond plaats waar ik uiteindelijk het punt mocht opstrijken omdat mijn tegenstander de laatste
blunder maakte maar de bordjes hadden net zo goed verhangen kunnen worden. Niets om trots op te zijn dus (5,5 -1,5).
Piet mocht tegen grootmeester Harmen Jonkman. Curieus natuurlijk dat je in de onderbond een meester tegen een grootmeester tegenover elkaar ziet zitten! Enfin, in de Velserbroek blijkt veel mogelijk. Ik vond Piet goed uit de opening komen en toen hij meer tijd had en ook nog veld d5 wist te bemachtigen zag het er rooskleurig voor hem uit. Echter toen hij een diepe combinatie aanging, dat vervolgens weerlegd werd, hem een stuk kostte, maar dat door Harmen Jonkman niet correct werd vervolgd, kreeg hij de kans om een zogenaamde ‘eeuwige penning’ op het witte paard op het bord te toveren. Wit kwam niet meer los met zijn stuk meer en onder druk van de klok bezweek wit en kon Piet het punt laten bijtekenen. Een fraaie prestatie van onze kopman (6,5 – 1,5).
Peter de Roode