We gingen dus naar Amsterdam. Maar van tevoren veel overleg want de persconferentie over Corona zou de dag ervoor gehouden worden. Zou het schaken doorgaan?, was de grote vraag. Het was dus afwachten geblazen tot vrijdag 19.00 uur. Er kwam een halve lockdown die betekende dat de meeste dingen om 17.00 zouden sluiten, maar ….. het zou zondag pas ingaan! Dat zou betekenen dat we konden schaken! Toen een bevestigingsmail van de KNSB, maar wel met een kleine kanttekening: wilden beide clubs ook wel spelen? Verzoek: stem even af met de tegenpartij. Dat gedaan en dat ging gelukkig ook goed. Ook met teamleider Douwe van het tweede team afgestemd over de eisen en regels waarmee we te maken hebben. Eén ding waren we vergeten…..
Op deze zeer regenachtige dag maakten we gebruik van het OV. In Haarlem zou het halve team elkaar treffen, de anderen reisden apart. Via Haarlem, Amsterdam CS op weg naar Muiderpoort en dan nog vijf minuten wandelen. Eenmaal aangekomen controle bij de deur op QR code (heel goed!) en desinfectie voor de handen en een bandje om. Daarna met mondkapje op naar de zaal. Maar wacht eens, was dat niet Jan Burggraaf? Huh?!? Douwe en ik hadden wel contact hadden over Corona maar hadden niet uitgewisseld waar we speelden! Het bleek dat we allebei tegen Caissa speelden, wij tegen Caissa 3 en ons tweede team tegen Caissa 5.
Het weer bleek niet alleen slecht te zijn maar het resultaat van de middag ook. Of er meer ingezeten heeft wens ik te betwijfelen want mijn observatie na een uurtje wandelen was niet echt hoopgevend. Een aantal Santpoorters hadden grote problemen in de opening was mijn inschatting: Sjoerd, Rob, Hans en Menno vond ik niet lekker uit de opening komen. WL twijfelachtig, Martijn gelijk en Mick en ikzelf goed. Natuurlijk verloopt een wedstrijduitslag nooit zo lineair maar heel afwijkend zou het ook weer niet verlopen. Lees wat de spelers er zelf over te zeggen hebben. De volgorde waarin dit geschreven is, is waarschijnlijk niet die waarin de partijen beslist werden, vandaar geen score verloop op het eind.
Peter speelde met wit aan bord 1 tegen oude rot Günther Ballon. Peter kwam prima uit de opening, groot ruimtevoordeel en zijn tegenstander speelde bepaald niet actief om niet te zeggen: erg passief. Onze bord 1 speler zag daarom ook geen enkele zet aankomen van zijn tegenstander maar dat hoefde ook niet als zwart continu aan het ‘passen’ was. Toch komt er één moment dat we zowel tijdens de partij als in de analyse niet gezien hebben dat als een keerpunt had kunnen gelden en zwart via 20…c5! en daarna 20…b5! Zijn stelling volkomen had kunnen bevrijden. Ballon had dan wel zijn speelstijl 180 graden moeten aanpassen. Dat deed hij niet en toen hij 20…b5?? Speelde was de partij in hogere zin verloren. Wit kon in alle rust een koningsaanval opzetten waar zwart zich niet meer tegen kon verdedigen (1)
Hans zette de partij veel te passief op waardoor zwart meer ruimte kon pakken. Uiteindelijk gaf niet het ruimtevoordeel van zwart de doorslag maar Hans die de stelling probeerde te openen toen het niet kon (0).
Sjoerd schreef het volgende over zijn partij: Voor mijn tweede invalbeurt dit seizoen mocht ik plaatsnemen op bord 8 met zwart tegen E.J. Straat. Helaas werd snel duidelijk dat mijn inactiviteit betreft het schaken van grote invloed is geweest op vooral mijn openingen. Tot zet 8 leek het er allemaal prima uit te zien en bleek het zelfs nog in het boek te staan. Zelf had ik echter geen benul van de thema’s binnen de opening en moest ik creatief zijn om spel te maken. Ik overschatte mijn eigen stelling en besloot snel een koningsaanval te lanceren. Toen deze niet doorbrak bleef ik met een ruïne van een stelling over. De partij eindigde met een reeks van 15 gênante zetten waarbij ik wist dat ik erg slecht stond, maar mijn luttele minuten op de klok liever wilde besteden aan het vinden van de beste zet of het zetten van de beste val, dan aan de overweging mijn koning om te leggen of mijn tegenstander geen hand, maar een boks of een ongemakkelijk knikje te geven. Conclusie van vandaag was dat je tegen een tegenstander als deze niet alleen straatslim moet zijn, maar zeker ook boekslim. Voor de volgende keer genoeg aanleiding om eens in de bibliotheek van mijn broers te neuzen of mij toch te wagen aan wat online lessen van de captain. (0).
Rob beleefde een beroerde middag. Al snel stond hij met zwart passief en had geen mogelijkheden tot tegenspel. Rustig wachten op de tegenstander z’n ‘move’ was de beste strategie. Alleen Rob wilde iets ondernemen en kwam met …f5? direct slecht te staan en twee zetten later verloren. De activiteit van de witte stukken was te groot en stukverlies was onvermijdelijk. (0)
Menno maakte met wit een fout in de opening waardoor de zwartspeler simpel onder de druk uit kon spelen. Na een paar verkeerde zetten stond de tegenstander gewonnen, maar het was knap lastig rustig te blijven terwijl er zoveel gebeurde op het bord met tijdnood. Het paard van de zwartspeler stond namelijk klem en dreigde opgehaald te worden door de koning. De computer geeft aan dat dit een loze dreiging was, maar het was voldoende dreiging voor zwart om stukken te ruilen. Na een laatste fout van beide spelers bij ingaan van het eindspel stond het volkomen gelijk en is remise overeengekomen (0,5).
Mick kwam prima uit de opening, sommigen zouden zeggen ‘met wind mee’. Maar daarna verrekende onze kersverse dr. zich. Een paar onnauwkeurigheden toverden een zeer kansrijke stand in een gelijke en daarna -een fout komt nooit alleen- in een slechte en nog even later in een verloren stand. Mick’s eerste verlies en hopelijk ook maar meteen zijn laatste (0).
Martijn schrijft het volgende: Zoals gewoonlijk kende ik de opening niet voldoende – al was ik niet ontevreden hoe de opening verliep. Na 12. e5 had zwart moeite om zijn koning in veiligheid te brengen. Ik kon gemakkelijk mijn stukken ontwikkelen en mijn stelling verbeteren – voor zwart was het lastig om een goed plan te verzinnen. Zwart stond het hele middenspel minder en na de blunder 29..Te5 was de stond verloren. Mijn techniek was niet helemaal op orde waardoor het verzilveren nog even op zich liet wachten (1)
Wim Laurens partij was er eentje waarvan Peter zei bij een achterafse mijmering: “Ik dacht dat hij misschien nog kon rommelen…” Dat was ook wel nodig na een sterk begin van Rob Bödicker. Hij mompelde bepaalde zetten soms hardop, waardoor ik (WL) helaas merkte dat hij alles wel goed gezien leek te hebben. De partij speelde ik best strak na mijn blunder, dus ik ben tevreden dat ik de knop heb kunnen omzetten na mijn fout op zet 15. Bij de tijdscontrole had ik nog 10 min goed nagedacht voor mijn tweede blunder van de partij. Deze werd niet afgestraft. Het lijkt me dat we allebei gefocust waren op de vrijpionnen die we hadden. Rob B. liet zich nog verrassen door een eng uitziende loper, maar dat was slechts vanwege het gesloten vizier van betreffend schaakstuk. Er bleek een onschuldig bisschopje onder het masker te schuilen. Menno en Wim Laurens stelden zich gerust dat ze allebei niet meer konden winnen en dus best remise mochten spelen. Ondanks de stille steun van supporter Fred was het met 3 tegen 3 pionnen, tegenover elkaar, niet meer mogelijk een vol punt uit te delen voor deze partij. We waren nog net voor 6en klaar 0,5).
Al met een al een verdiende nederlaag. We zullen nu zien of onze volgende wedstrijd in december tegen Laurierboom-Gambiet doorgaat of uitgesteld zal worden.