We hadden een droom, maar we zijn weer wakker. LSG 2 was ons te slim af van opening tot eindspel en alleen de voorzitter wist onze waardigheid te redden.
De reis naar Leiden verliep zonder noemenswaardige incidenten en alles liep gesmeerd *kuch *
Rob vertrok met twee passagiers, verloor die onderweg aan zijn vader en kwam keurig 20 minuten te laat. Keurig zeg ik, want hij heeft heel snel de nodige administratie geregeld met de blonde persoon die even vergat te remmen in de file. De grappen heb ik maar tot het avondeten bewaard.
Laten we de wedstrijd bespreken, met tegenzin. We beginnen bovenaan de tabel. Harmen moest tegen een jonge speler die het laatste jaar goed op dreef is. Die werd vakkundig aan de kant gezet hoor, maar bleek taai en uiteindelijk moest Harmen pardoes eeuwig schaak toelaten om erger te voorkomen. Een slippertje dat we zelden zien bij onze GM.
Een bord naar beneden wist Peter zijn voordeel niet te verzilveren en schoof de pionstructuur als een harmonica in elkaar. Er werd nog een tijd geprobeerd, heen er weer gewandeld met de koningen, maar er werd remise besloten.
Bas trapte in een openingstrucje. Tja… Daarna heeft hij keurig nog een uur of 3 geprobeerd zijn tegenstander in een valletje te lokken. Dat is toch aardig geprobeerd, dat wordt gewaardeerd door het team, maar het was helaas een kansloze missie.
Dan komen we aan bij Martijn, die tegen een goede tegenstander lange tijd een klein nadeeltje wist vast te houden. Aan het einde kwam de fout, zoals meestal met schaken, maar niet altijd bij Martijn. Er konden handen geschud worden.
Hans houdt er van om de tegenstander op onbekend terrein te brengen. Al met al denk ik dat dat wel gelukt is. Daarna echter bleven Th1, Pg1 en Lf1 nog steeds onberoerd terwijl alle houtjes van zwart naar voren gesneld kwamen.
Ik zat daarnaast en had al eerder de handdoek in de ring gegooid. Een volledig kansloze partij waar ik niet kunnen rekenen combineerde met lang nadenken en roekeloze zetten. Tenminste iets om aan te werken…
Menno naast me leek onschuldig bezig met het openen van de koningsstelling in een gesloten middenspel zonder dames. Het bleek uiteindelijk niet helemaal de juiste keuze, of niet de juiste verdediging, want alle zwarte stukken kwamen binnen. Menno stond op de eerste rij geplakt toen ik maar gestopt ben met kijken.
Dan Rob, die dus met een kleine tijdsachterstand begon. Hij wist dat om te zetten naar een grote tijdsachterstand middels een pionoffer. Alleen toen iedereen dacht dat hij niet meer kon opstaan en de scheidsrechter al aan het aftellen was, deed hij een “Rocky Balboa”. Met rake klappen sloeg hij de ene na de andere pion van het bord. Een omstander zweerde dat hij Rob hoorde mompelen: “Adrian…”. Maar schakers zeggen wel vaker rare dingen. Rob bokste een kwaliteit, gaf die terug met een schijnbeweging en in de 12e ronde stond zijn tegenstander na de zoveelste klap niet meer op.
Al met al een teleurstellende nederlaag. LSG 2 gefeliciteerd, jullie hebben goed gespeeld. De oplettende lezer is het misschien opgevallen dat ik opzoek was naar lichtpuntjes. Dat kwam voor mij na de partij bij het bughousen en vluggeren tegen en met Martijn, Rob, Harmen en Bas. We zijn gaan eten met een groepje bij een brugrestaurant en waren nog op tijd thuis ook. Het was eigenlijk wel een gezellige dag.