De wedstrijd ‘begon’ al ruim van tevoren. Twee weken voor aanvang wist ik al dat ik twee invallers nodig had. Wim en Martijn zouden niet spelen. Maar in gesprek met Douwe bleek dat hij naar drie invallers op zoek was. Omdat het tweede nog in degradatiegevaar verkeerde liet ik Douwe eerst zoeken. Dat lukte de woensdag voorafgaand aan de wedstrijd. Ondertussen had ik bij mijn vaste invallerspoule van twee gecheckt of Sjoerd en Dave beschikbaar waren. Sjoerd kon niet maar Dave gelukkig wel. Nu nog 1 invaller. Het werd Mike. Niet gehinderd door enige angst om in het 1e team te gaan spelen nam hij plaats aan bord 8.
Het leek erop dat hij geen partij zou krijgen maar binnen een uur verscheen zijn tegenstander die door OV problemen flink was opgehouden. Mike kon aan de bak. Helaas liep het avontuur niet goed af maar ik weet zeker dat deze ervaring hem sterker zal maken. Hij durft in ieder geval te spelen. Laten we de spelers zelf aan het woord over hun eigen partij:
Mike begon zijn partij sterk, speelde aanvallend en zijn tegenstander rokeerde er recht in.
Vervolgens wist hij het niet goed op te volgen, waardoor hij in het centrum onder druk kwam te staan. De pion op d4 ging verloren, maar Mike kon de pion met zijn toren terugwinnen op b7. Echter was de achterstand in ontwikkeling te groot en d.m.v. een vervelende penning ging ook het witte paard verloren. Mike probeerde het nog voor één zet, maar besloot toen op te geven (0)
Wim Laurens schrijft:
Vanaf het begin stond ik onderdruk omdat mijn tegenstander heel snel speelde, toch leek de opening me redelijk uit te komen. Met een mogelijk sterk veld voor mijn tegenstander tegen wat handiger staande stukken van mij. Het moment dat er nagedacht werd kwamen ook wat fouten en kreeg ik een gewonnen stand met een geweldig centrum. Ik hoefde alleen nog de komende zetten te overleven binnen de tijdcontrole. In mijn hoofd draaide ik echter een volgorde om en gaf ik een volle pion weg. Nog steeds met een vrijpion over zag het er opeens minder rooskleurig uit, maar de positie leek houdbaar te zijn. Zoals wel vaker dit seizoen kwam er ook een dipje bij de tegenstander en kreeg ik 3 zetten na mijn blunder een stuk kado. Ik sperde mijn ogen wijd open, ademde rustig, en sloeg toe. Daarna was het wel snel gedaan. (1)
Dave heeft een tijd geen serieuze partijen meer gespeeld maar is het spel nog niet verleerd. Hij schrijft:
Vond het erg leuk om weer is een potje te schaken. Is ook vooral een leuk spelletje als je wint. Vond dat ik een goede partij speelde. Eigenlijk deed ik hele simpele zetten. Mijn focus lag vooral op het toepassen van de MORA. Bijna kinderachtig om zo te denken maar het werkte erg goed voor mij. Mijn tegenstander liet zijn koning in het midden en betrok niet al zijn stukken bij het spel. Nadat ik het centrum had overgenomen en meer ruimte had, ontstonden er overal gaten in zijn verdediging. Nadat ik met mijn toren op de tweede rij binnen kwam was het over (1)
Rob werd aan bord 3 al snel verrast met een agressief g4. Hij reageerde daar goed op en stond binnen de kortste keren gewonnen. Z’n jarige tegenstander Dirk van der Meiden kreeg een paar kansen om weer terug te komen in de partij met een gelijkwaardige stand. Het werd niet gespeeld. Het zwarte paard op e4 ontwrichtte de hele witte stelling en na 18. … f6! werd de witte stelling opengebroken. Een correct kwaloffer volgde en het punt werd snel getekend. Een zeer fraai potje. (1)
Mick kwam niet goed uit de opening, offerde een pion voor een aanval die niet doorzette
en daarna nog een pion om de tegenstander uit balans te brengen.
In de daaropvolgende stand werd er zo’n tien zetten alleen met stukken geschoven;
het leek alsof Mick’s tegenstander geen plan had.
Mick ging voor de laatste kans op zet 25 met een paardoffer, en in de complicaties die volgden
verloor zwart eerst zijn voordeel, miste wit de winst, en leek het remise te worden,
totdat bleek dat de zwarte pion op g5 vervelend gepend kon worden.
Zwart miste de dreiging, sloeg argeloos een pion en gaf daardoor een toren en de partij weg (1)
Menno kreeg alles dat hij wilde uit de opening, maar verzuimde het daarna af te maken. Zelfs met plus 8 (!) lukte het niet om te winnen. Daarna nog 18 zetten plus 5 (!), maar dat was blijkbaar ook niet genoeg. In het einde van het middenspel en eindspel ging het daarna alle kanten op. Zeer lage nauwkeurigheid, maar wel spannend! Op het eind geeft de tegenstander zijn dame weg door een trucje waarna hij opgaf (1).
Peter speelde tegen oude bekende Hebert Perez Garcia. Peter kwam goed uit de opening maar besefte dat zelf onvoldoende. Kon ergens groot voordeel halen zag dat niet en het keerpunt lag bij de 21e zet. Zijn …f5?! Was niet handig evenals de vervolgzetten die kwamen. Maar Perez Garcia die wel goed de druk kon opvoeren maakte het niet af, maar verpestte ook niets. Het zwarte remise aanbod hij objectief moeten weigeren want volgens de engine stond wit nog steeds gewonnen (0,5)
Hans mocht weer het licht uit doen en was als laatste klaar. Hij schrijft:
Hans kwam met licht voordeel uit de opening. Door vermoeidheid en goed spel van zijn tegenstander gaf hij het voordeel weg en kwam een pion achter. Na lang goed verdedigen maakte Hans toch een blunder maar gelukkig ging zijn tegenstander 10 zetten later zelf de fout in en werd het remise (0,5)
Al met al een zeer ruime overwinning. Misschien iets teveel van het goede, maar wie de partij van Mick beziet die zoveel chaos wist te creëren terwijl het lange tijd -7 voor hem stond draaide zijn tegenstander helemaal dol. Onverdiend? Ik denk het niet. Anyway, Santpoort 1 is opgerukt naar de 2e plaats en mag zich gaan opmaken voor de streekderby tegen HWP Haarlem 2.
Peter de Roode