Een uitwedstrijd in de Moriaan is ook wel weer een beetje een thuiswedstrijd. Althans voor ondergetekende die vanaf zijn 12e al mee deed met de Hoogovens, Corus, Tata-toernooien. Maar door Corona bezocht even niemand De Moriaan de afgelopen twee jaar als amateur. We speelden met vier teams in de enorme speelzaal. Wijker Toren 1 speelde er tegen KC 2 en wij mochten aantreden tegen het tweede team van de Wijker Toren.
Met twee invallers in het team blijft het altijd afwachten wat dat voor effect heeft op de uitslag van de wedstrijd. Terugkijkend hebben zij het prima gedaan 1 uit 2 is natuurlijk waar je van tevoren voor tekent.
Goed, om ietsje over enen wordt er dan gestart en nadat op ons bord drie zetten hebben plaats gevonden merkt mijn tegenstander Paul Spruit op dat de klokken niet goed ingesteld staan. Ze blijken voor alle teams niet goed te staan. Overal moet alles worden aangepast.
Oké moet kunnen. Maar dan gaat het echt beginnen. Terwijl het buiten mooi weer is, begint de temperatuur in de Moriaan alleen maar omlaag te lopen. Op het eind is het er ronduit koud. Maar de Santpoorters bleken beter tegen de kou bestand dan hun tegenstanders. Hieronder het verslag van de spelers zelf.
Bij Mick kwam er al snel een relatief simpele stelling op het bord waar hij goed mee overweg kon.
Zijn tegenstander miste een simpele penning en zo kreeg Mick een pion cadeau.
Al snel gingen de meeste stukken eraf, en toen was het simpelweg een kwestie van afruilen en kansen wegnemen voor de tegenstander.
Aan het einde waren er alleen zwartveldige lopers over en stonden de pionnen van de tegenstander ook op zwart, zodat zijn loper helemaal ingesloten stond op a1-b2-c3.
Mick kreeg eerst een vrijpion en kon daarna alle pionnen één voor één ophalen, waarna zijn tegenstander opgaf. (0-1)
Stefan schrijft: Ik zat wel lekker geconcentreerd te schaken. En na de opening kreeg ik een stelling waarmee ik wel kon spelen. Al weet ik niet of ik beter stond. De tegenstander had zijn koningsstelling open en geen zwarte loper meer en een losse a-pion die onder druk stond. Hij had minder aanknopingspunten bij mijn stelling. Uiteindelijk won ik de a-pion, waarna hij probeerde na een kwaliteitsoffer meer spel te krijgen. Na een simpele afwikkeling gaf hij op (0-2).
Wim Laurens vindt van zichzelf dat hij hard heeft nagedacht. Hij heeft echt geprobeerd het label *schuiver* van zich af te schudden. Een gemist kansje tegen een tegenstander die niet ontevreden met een halfje was, maakte het eindspel wel erg lastig. Hij was niet blij met een pion voor in het eindspel. Dat was namelijk een isolanus (dubbel op de f lijn) met de vijandige koning er tussenin. Na wat geprobeerd te hebben waren er nog te weinig stukken over om door te spelen. (0,5-2,5)
Peter speelde tegen oud clubgenoot Paul Spruit (jarenlang mee gespeeld bij Weenink de voorloper van de Wijker Toren die uit een fusie van Weenink en Pat Mat is ontstaan). Alsof ik op Lichess aan het vluggeren was deed ik op de 3e zet iets wat ik normaal nooit doe en kwam in een variant die ik dus ook nooit speel. Maar gek genoeg wel goed kende. Speelde de opening optimaal en toen Paul de standaard manoeuvre Dd8-a5? uitvoerde, bleek al snel dat de Dame werd gemist op de Koningsvleugel. Maar het kwaad was al geschied en de zwarte Koningsstand bleek een vergiet waarin de witte stukken op verschillende plekken binnen kwamen. De partij duurde slechts 23 zetten maar we hadden onze volledige tijd gebruikt zo rijk was de partij aan mogelijkheden. (0,5 – 3,5)
Menno speelde met wit een zeer vervelend potje. Tegenstander begon passief (dacht Menno), maar bleek op een openingstruc te spelen. Althans zo noemde Menno het achteraf. (Ik zou stellen: zwart speelde een dubieuze variant en hoopte dat wit het niet zou kennen hetgeen het geval was). Menno is niet meer in de partij gekomen, koning bleef in het midden, heel vervelend allemaal. De computer geeft nog remisevarianten, maar deze leken achter het bord zeer onaantrekkelijk en werden dan ook niet door Menno gespeeld. Eigenlijk konden na een kwartier de stukken in de doos. Toen ik later deze partij invoerde zag ik dat er nog een witspeler op bijna dezelfde manier verongelukte als Menno: de eerste 17 zetten waren identiek! (1,5 – 3,5).
Fred schreef over zijn partij: Ik kreeg e4 en begon de Siciliaan te spelen. Na 6 zetten maakte ik een fout met Lb5 gericht op mijn paard op c6. Hierdoor kreeg ik een dubbelpion op de c-lijn. Was achteraf niet nodig geweest. Heeft me de hele partij achtervolgd. Toch heb ik me kranig geweerd, had het loperpaar en maakte het hem al-met-al toch moeilijk. Onder tijddruk had ik ‘m op het eind bijna te pakken. Hij moest met nog 20 minuten op de klok, 12 minuten nadenken. Uiteindelijk deed hij de juiste zet. Jammer. (2,5 – 3,5).
Rob kwam goed met wit uit de opening tegen de sterkste speler van de Wijker Toren 2: Cas Kok. Cas speelde de opening niet nauwkeurig en Rob had de mogelijkheid na zwarts f6?? direct met Pc3! te spelen. Dit zou een positioneel gewonnen stand opleveren. Werd niet gespeeld en desondanks zette wit nog steeds druk op de zwarte stand. Rob offerde correct een pion met d5! en de hele zwarte stand brak open. Uiteindelijk kwam er een stelling op het bord waarbij zwart 2 torens en 2 stukken had, wit een dame en 2 stukken. Hoewel Rob voelde beter te staan, durfde hij de eindstelling niet door te spelen wegens de potentiële kracht van 2 torens. Remise werd aangeboden en aangenomen. Zonde, want Stockfish geeft thuis aan dat wit gewonnen staat. Er had nog meer ingezeten (3 – 4).
Hans verprutste de opening totaal en stond al vrij snel verloren. Hij besloot toen maar materiaal te offeren om ‘rommel’ op het bord te krijgen. Dit kostte beide spelers flink wat tijd en op zet 30 was wit al zijn voordeel kwijt en stond het weer gelijk. En 6 zetten later stond Hans gewonnen en was het afmaken niet heel moeilijk meer (3 – 5).
Santpoort wint dus met 5 -3 maar het is bepaald geen overtuigende overwinning. Hans heeft een vol punt cadeau gekregen maar bij Rob had meer in gezeten. Enfin, twee matchpunten rijker en op weg naar de volgende wedstrijd.
Peter de Roode