Wij reisden deze keer af naar het Alkmaarse AZ-stadion en hadden als ruimte de Van Gaal zaal. Als dat niet tot grote prestaties zou leiden…. Natuurlijk wilde ik niet horen dat onze tegenstanders deze zelfde gedachte konden hebben. En evenmin wilde ik horen dat Louis inmiddels helemaal niet meer succesvol is. Sterker nog: op de dag van dit schrijven zojuist ontslagen is bij Bayern als gevolg van een gelijkspel. Ziehier de treurnis van de hyper reactieve voetbalwereld. Nee, dan maar schaken.
Hoewel de ambiance een schitterende eerste indruk opleverde, bleek de tweede indruk dat het nogal wat donker was boven sommige borden. Het licht was dat van een Bruin café. Kniesoren die daar natuurlijk opletten. Winnaars vinden het niet interessant en alleen mogelijke verliezers denken achteraf ‘een punt’ te hebben in de vorm van een ‘excuus Truus’.
Enfin, we zijn uiteindelijk begonnen. Santpoort speelde met twee invallers: Stefan en Nathalie. Zij vielen in voor Xander en Rob.
Of het kwam door de Van Gaal zaal, het rating overwicht, geluk of andere hogere machten: de wedstrijd is nergens spannend geweest. We kwamen voor te staan met 6-0 en daar viel niets aan af te dingen.
Zelf was ik het eerste klaar. Ik speelde tegen de zeer sympathieke Wim Nieland. Begon met wit een aanval op de koningsvleugel, die zwart wist tegen te houden door de boel geheel op slot te gooien. Maar daarmee stonden ook alle zwarte stukken ‘op slot’ aan die kant en toen wit alles verschoof naar de Damevleugel ging het razendsnel bergafwaarts met zwart (1-0).
Wim Laurens blijft vriend en vijand verbazen. Zijn openingsbehandeling zag er niet uit en als de witspeler iets beter kon schaken dan hij nu liet zien had WL een keiharde nul te pakken gehad vanwege onvoldoende kennis. Dat gebeurde niet, zwart kwam weer in zijn spel en overspeelde wit geheel die veel te langzaam dit soort gambietachtige standen speelde (2-0).
Piet had in de opening geen problemen met zwart en wist een klein voordeeltje te realiseren. Veel was er nog niet aan de hand toen wit op het onzalige idee Pb3? kwam. Toen dit Paard eerst met …c5-c4 werd verbannen naar het Sint Heleniaanse c1. Piet riposteerde scherp daarop met …g5! Toen was het duidelijk dat zwart het initiatief had. Wit hield de boel niet meer bij elkaar en werd uiteindelijk over de zwarte velden en de g-lijn tot overgave gedwongen (3-0).
Ilias speelde een scherpe partij. Begon net zoals ik op de Koningsvleugel te beuken met g4 en h4. Zwart wist de boel ook hier dicht te houden met ..h5 maar het witte overwicht was er niet minder om. Toen de stelling geopend werd en er ergens op het bord een ‘zenuwblokje’ stond was het duidelijk dat de stukken van Iias beter stonden. Zwart probeerde nog met een wanhoopsoffensief het tij te keren door zijn dame te offeren maar dat mocht niet meer baten (4-0).
Nathalie speelde een prima partij. Zeer geconcentreerd zette zij haar partij op en wist prima met haar tijd om te gaan. Kwam een kwal voor en met een prima techniek wist zij zwart tot opgave te dwingen (5-0).
Wim was weer op zijn Andersson’s bezig om de stille sluipmoordenaar uit te hangen. Kleine zetjes, de druk opvoeren, Loper tegen Paard voordeel, minoriteistaanval opzetten: hij was stevig aan het ‘verzamelen’, totdat er even wat zand in de machine kwam en hij de regie over zijn eigen compositie kwijt raakte. In lichte tijdnood raakte hij het initiatief kwijt en een remise leek een logisch resultaat. Vóór de tijdcontrole wikkelde zwart af naar een pionneneindspel dat hij als winnend had getaxeerd. Maar dat viel tegen, beter gezegd: zwart stond in alle varianten verloren! Het was een moeilijk eindspel waarin Wim de finesses veel beter begreep dan zijn tegenstander en een fraai punt binnenhaalde (6-0).
Ondertussen waren alleen Martijn en Stefan nog bezig.
Martijn kwam prima uit de opening, won een volle pion op g4 met zwart maar liet het vanaf dat moment eigenlijk ook weer glippen, want zijn pionwinst ging even later al weer verloren. Maar hij wilde absoluut winnen en leek een heel eind te komen in die poging. In een dame-eindspel had hij de kansen maar reageerde onvoldoende op de witte counter g4! Zelfs zo onvoldoende dat hij ook nog een remise aanbod van Wim Andriessen weigerde in een stand waar hij met remise genoegen had moeten nemen. Even later gebeurde het onvermijdelijke: de witte f-pion liep door en zwart had geen eeuwig schaak meer. Een flinke deceptie voor Martijn (6-1).
En toen was alleen Stefan nog bezig. Misschien was deze partij wel illustratief voor zijn gehele seizoen: allemaal net niet. Dat kun je soms zo hebben. Stefan heeft een enorme stap gemaakt op de ratingladder en ervaart de bekende terugslag. Die pakt hij zeker weer terug. In zijn partij zag ik niets van het bekende schaak dat zo kenmerkend voor hem is. Het was die de aanval had en Stefan werd in de verdediging gedrongen. Hij merkte nog tijdens de partij op dat hij remise had aangeboden. Wie Stefan kent weet dat hij dan zwaar ziek moet zijn of zijn seizoen niet heeft.
Wellicht had hij zich beter kunnen verdedigen in tijdnood maar het resterende eindspel was kansloos verloren (6-2).
Santpoort 1 heeft inmiddels de 2e plaats bereikt na een ongelukkige start aan het begin van het seizoen. De machine draait maar het seizoen is zo goed als afgelopen. De slotwedstrijd tegen Oud Zuylen (de kampioen) is enigszins voor spek en bonen, of we moeten het iets minder ambitieuze doel ‘beste promovendus’ tot norm verheffen!
Peter de Roode