Santpoort 1 ging voor haar 1e wedstrijd op weg
naar De Lier voor de uitwedstrijd tegen de Westlandse Schaakcombinatie.
Het team dat vorig seizoen gepromoveerd was naar de 2e klasse.
Santpoort 1 trad aan met ons nieuwe lid GM Harmen Jonkman en Martijn, die weer
terug was van weggeweest.
De verwachtingen waren voorzichtig optimistisch.
Dat was geen valse bescheidenheid want de meesten van ons hadden al lange tijd
niet gespeeld. Wim had nog onlangs in het Duitse Gogh een toernooi gespeeld.
Dus zijn spelritme zat wel goed. Maar Patrick durfde me voor de wedstrijd toe
te vertrouwen dat hij net weer voor het eerst een potje bij De Amstel had
gespeeld. Wim Laurens liet al tijdens de reis weten niet goed in zijn vel te
steken, snotterde stevig en zag er ook vermoeid uit. Zelf was ik ook niet al te
zelfverzekerd. Wanneer je een toernooi met 0-3 afrondt (NOVA toernooi) dan
blijft er weinig van zelfverzekerdheid en optimisme over. Martijn speelt ook
niet veel en heeft nauwelijks spelritme. Over Bas en Daan maakte ik me wat
minder zorgen, nu waren ze ook nog jarig dus het vermoeden was dat ze hun eigen
cadeau zouden regelen in de vorm van een punt. En over Harmen maakte ik me vanzelfsprekend
ook geen zorgen.
De wedstrijd verliep aanvankelijk voorspoedig. Ik kreeg
vanuit de opening groot voordeel dat doorwerkte tot in het eindspel. Het
loperpaar dat ik had domineerde het bord en zorgde op het eind voor stukwinst. (0-1).
Even later werd ik in de analyseruimte vergezeld door Martijn. Hij had helaas
verloren. Kwam gemakkelijk uit de opening, maar speelde te lang te veel op zijn
gevoel in plaats van concreet te rekenen. Nu kwam hij in een passieve stand die
materiaal en daarmee de partij kostte (1-1). Gelukkig werd het verlies van
Martijn direct gecompenseerd door een regelmatige overwinning van Harmen. Die
kwam m.i. met meer dan wind mee uit de opening. De witte stukken kwamen steeds
dreigender rond de zwarte Koning te staan zodat de beslissende klap niet lang
kon uitblijven. (1-2). Jarige Daan regelde inderdaad zijn eigen
verjaardagscadeautje. De gebroeders Haver trakteerden alle aanwezigen op taart
maar dat was wel hun laatste sympathieke gebaar richting de tegenstanders. Daan
kwam prima uit de opening. Ik zag dat hij een pion won op h7 en had toen al het
punt geteld. De technische fase heb ik niet goed gezien maar blijkbaar is dat
allemaal goed verlopen. (1-3).
Dan begint de ommekeer. Patrick die de hele partij goed
heeft gestaan, bouwde die uit tot een gewonnen stand maar dan komt de man met
de hamer en door een paar onnauwkeurige zetten zien we ineens een rommelige
stand ontstaan met Patrick aanvankelijk nog een kwal meer maar de vrijpionnen
van wit, beslissen de partij. (2-3). Wim Laurens speelde erg passief. Een soort
‘ongewenst drierijen systeem’. Hij leek er nog uit te komen maar toen ik later
weer keek stond hij twee pionnen achter en die achterstand is hij nooit goed te
boven gekomen (3-3). Dan hebben we nog alle kansen op winst omdat Wim Eveleens
vanaf het begin zijn tegenstander de duimschroeven aandraaide. Zwart kon
nauwelijks iets ondernemen. Hoe het gebeurde weet ik niet maar verderop had Wim
afgewikkeld naar een Toreneindspel. Dat had hij totaal verkeerd ingeschat. Wim
stond weliswaar materiaal voor maar de zwarte vrijpion besliste de partij. Een
vreselijke streep door de rekening. (4-3). Dan is de andere jarige nog over.
Bas speelde een taaie partij. Leek iets te hebben, dan weer niets en dan komt
er -ook hier- een Toreneindspel op het bord. Bepaald niet eenvoudig temeer daar
de klok ook een rol van betekenis speelde. Bas kweet zich goed van zijn taak en
wist het punt te noteren en daarmee het matchpunt veilig te stellen. (4-4). Geen
goed begin dus. Volgende keer thuis dan maar winnen van de Ivoren Toren!
Peter de Roode