Opnieuw mochten we naar Zaandam. Zelfde club? Niet helemaal want vorig jaar speelden we nog tegen ZSC Saende. Inmiddels zijn HWP Zaandam en ZSC gefuseerd dus we mochten ‘The best of both worlds’ verwachten.
Na drie ronden speelden we voor het eerst met het voltallige team. Het was volle bak in Zaandam, maar de zaal kon het hebben. Ook ons tweede was er op bezoek zodat even leek alsof het een alledaagse dinsdag competitie-avond was in de Velserbroek. Beide teams wonnen hun wedstrijd, zodat het eten bij Rinus daarna goed smaakte. Hoewel, misschien niet voor iedereen. We hadden namelijk één iemand met een nul aan de tafel. Maar die voerde het hoogste woord alsof die gewonnen had.
Laten we de spelers zelf aan het woord over hun partij.
Martijn had met wit een gemakkelijke middag. Zijn tegenstander speelde de opening onnauwkeurig, kwam passief te staan en al snel verloren. Na 2 uur en 19 zetten hield zijn tegenstander het voor gezien (1).
Dave speelde met wit een hele aanvallende partij en stond tot zet 17 een stukje beter. Door een foutje liet Dave zijn tegenstander terugkomen in de partij. Na een aantal mindere zetten besloot Dave een kwaliteit te geven in de hoop om de aanval voort te zetten. Die aanval kwam er, maar in tijdnood werd het niet de rommel waar Dave op hoopte. Zijn tegenstander verdedigde goed waardoor er niks meer overbleef (0)
Peter speelde met wit tegen good old Frank Tijdeman. Frank is een diepzeeduiker, een mooie term voor schakers die per zet eens alle opties gaan verkennen en een kwartier per zet nemen. We waren de opening nog niet uit of Frank had nog een half uur op de klok. Dat gaat meestal niet goed. Nu ook niet. Er waren twee momenten waarin zwart iets meer spel had kunnen creëren maar toen die niet werden benut, werd zwart van het bord geschoven (1).
Aan het vierde bord speelde Rob met zwart tegen de sterspeler van het team: Chris de Saegher. In een opening waar wit een pion offerde werd er veel druk op de zwarte stand gezet. Rob kwam er met veel denkwerk uiteindelijk uit totdat op zet 11 er kort werd gerokeerd. Boem, Dxb7 en zwart stond direct zeer slecht. Vanaf daar heeft het nog een tijd geduurd tot een pioneindspel. Rob heeft het Chris uiteindelijk niet meer moeilijk kunnen maken en wit maakte het vakkundig uit (0).
Hans kwam moeizaam uit de opening en investeerde hier veel teveel tijd in. Toen zijn tegenstander het naliet te offeren op f2 nam Hans het initiatief over. Ondanks dat het objectief nog lang gelijk stond bezweek zwart toch onder druk van de klok en de witte stukken (1).
Menno schrijft: Ik kwam heerlijk uit de opening en mijn tegenstander stond helemaal klem. Maar hoe maak je het dan af? Het was ontzettend lastig om tegen een tegenstander te spelen die maar gewoon “bleef staan”. Ik deed een paar stomme zetten waardoor mijn tegenstander er weer onderuit kwam. Daarna werd het een wilde partij waarin mijn tegenstander het een zet of drie af had kunnen maken. Dit lukte gelukkig niet en ik kon een beslissende dreiging creëren waar wit alleen met eeuwig schaak onderuit kwam. Remise was dus het resultaat (0,5)
Sereyo schrijft: Ik speelde tegen een oude bekende van mij, Yuri Eijk. Na een interessante opening kwam ik met zwart lastig te staan doordat wit vroegtijdig de stelling kon openbreken met mijn koning in het midden. Na een pion te hebben verloren kreeg ik echter behoorlijk tegenspel. Na het ruilen van wat stukken zette ik zelfs even aan voor meer dan een halfje, maar uiteindelijk verdedigde Yuri de dreigingen goed en heeft meer dan een halfje er nooit echt in gezeten (0,5).
Jelle speelde met zwart de langste partij van de dag, die pas na zessen klaar was. Na veel tijd in de opening te hebben besteed en door een onnauwkeurigheid stond Jelle snel onder druk. Zijn tegenstander ging iets te gehaast in de aanval en gaf zijn voorsprong weg. Met weinig tijd op de klok bij beide kanten kon de 40ste zet worden gehaald en had Jelle een klein voordeeltje. Dit voordeeltje werd uiteindelijk uitgebreid tot een groot voordeel, maar het eindspel bleef ingewikkeld en met weinig tijd, laat op de avond was het spel nog ver van over. Beide kanten maakten in het eindspel meerdere fouten en de partij is vaak van gewonnen voor zwart naar remise gegaan. Toen de stelling uiteindelijk gelijk was, maakte, gelukkig voor Jelle, zijn tegenstander de laatste blunder van de avond en kon Jelle met erg veel moeite de overwinning over de lijn trekken (1).